#افطارنامه چـهـاردهـمیـن افطار قسمت چهاردهم: مهلت کافران... فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا و این رسم خداست که حتی به آنانی که ستم کردند و سوار بر مرکب نفس خود و افسار گسیخته می‌تازند مهلت داده تا شاید باز گردند به راه راست اما آنان انقدر به انحراف رفته‌اند که باید صراط مستقیم به سمتشان کج شود وَ لَا یحْسَبَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیرٌ لِّأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ و گاهی این مهلت دادن و صبر خدا بدترین عذاب است ظاهرا همه چیز بر میل انسان پیش می‌رود اما هر چه بیشتر می‌گذرد بیشتر در منجلاب فرو می‌رود بدون انکه بفهمد و این مرگ تدریجی از هزاران عذاب کشنده‌تر است و ما در این زمانه گرفتار درد تدریج شدیم خوبی‌ها آرام آرام از بین میروند بدی ها جزوی از زندگی ما می‌شوند و ما ذره ذره سرزمین قلبمان به ابلیس می‌فروشیم اما نه وجدانمان درد می‌گیرد و نه حتی میفهمیم که مدفون شده‌ایم زیر خروار گناه و شما مولای وجدانهای بیداری اقایی هستی که از خبر کشیدن خلخال از پای زن یهودی هم به خون می‌نشیند جگرت اما مرا چه شده که ادعای یاریت را داریم ولی حتی خاطرمان مکدر نمی‌شود از جسارت به خون و ناموس مسلمین آری ما همینقدر از تو دوریم همینقدر دلهایمان با شما غریبه است بیا ای بیدارترین وجدان عالم بیا ای مرهم زخم‌های غزه.... 💠برداشتی آزاد از: سوره طارق آیه ۱۷ سوره آل عمران آیه ۱۷۸ #غزه #ماه_رمضان #آیات_مهدوی