سپس از جانب خداى متعال ندا مى آيد: آگاه باشيد! هر كه در دنيا پيرو هر امام و پيشوايى بوده اينك دنبال سر او به راه افتد، اينجاست كه معناى آيه شريفه مصداق پيدا مى كند كه: «تَبَرَّءَ الَّذينَ اتُّبِعوا مِنَ الَّذينَ اتَّبعُوا وَرَأوا العَذاب وَتَقَطَّعت بِهِم الْأَسْباب × وَقالَ الَّذينَ اتَّبعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأُ مِنْهُم كَما تَبَرَّؤُوا مِنَّا، كَذلِكَ يُريهمُ اللَّه أَعْمالهُم حَسرات عَلَيْهم وَما هُمْ بِخارِجينَ مِن النَّار». [۱] «رهبران گمراه كننده از پيروان خود بيزارى مى جويند و كيفر خدا را مى بينند و دستشان از همه جا كوتاه مى شود. و پيروان آنها مى گويند: اگر بار ديگر به دنيا باز مى گشتيم از آنان بيزارى مى جستيم چنان كه آنان امروز از ما بيزارى جستند، خداوند اين چنين اعمالشان را به صورت حسرت به آنان نشان مى دهد و آنان هرگز از آتش دوزخ خارج نخواهند شد». [۲] ---------- [۱]: سوره بقره، آيه ۱۶۶ و ۱۶۷. [۲]: امالى طوسى: ۶۳ ح ۱ مجلس ۳ و ۹۹ ح ۷ مجلس ۴، بحار الأنوار: ۱۰/۸ ح ۳.