☑️ امام صادق علیه‌السلام نزد اهل سنت با مراجعه به کلمات علماى اهل سنت پى مى بریم که #امام_صادق (علیه السلام) از موقعیّت و منزلت بالایى نزد آنان برخوردار بوده است. در اینجا به کلمات برخى از آنان راجع به آن حضرت اشاره مى کنیم: 1 ـ ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ (ت: 250 هـ.ق) «... وجعفر بن محمّد الّذی ملأ الدنیا علمه وفقهه. ویقال: انّ اباحنیفة من تلامذته وکذلک سفیان الثورى...»(1)؛ (... و جعفر بن محمّد; کسى که علم و فقه اش دنیا را فراگرفته است و گفته مى شود که ابوحنیفه و سفیان ثورى از شاگردان او بوده اند...). 2 ـ محمّد بن ادریس، ابوحاتم رازى (ت: 277 هـ.ق) او درباره امام صادق(علیه السلام) مى گوید: «جعفر بن محمّد ثقة لایسأل عن مثله»(2)؛ (جعفر بن محمّد ثقه است و او بى نیاز از تحقیق است). 3 ـ محمّد بن حبّان بن احمد، ابوحاتم تمیمى بستى (ت: 354هـ.ق) او مى گوید: «جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب ـ (رضی الله عنه) کنیته ابوعبدالله، یروى عن ابیه، وکان من سادات اهل البیت فقهاً وعلماً وفضلا. روى عنه الثورى ومالک وشعبة والناس»(3) (جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب ـ رضوان الله علیهم ـ کنیه او ابوعبدالله است. از پدرش روایت نقل مى کند. او از سادات اهل بیت در فقه و علم و فضل است. ثورى و مالک و شعبه و سایر مردم از او روایت نقل کرده اند...). 4 ـ عبدالله بن عدى جرجانى (ت: 365 هـ.ق) «و جعفر من ثقات الناس کما قال یحیى بن معین»(4)؛ (و جعفر ـ (علیه السلام) ـ از ثقات مردم بود، همان گونه که یحیى بن معین گفته است). 5 ـ ابوعبدالرحمن سلمى (ت: 412 هـ.ق) او در کتاب «طبقات مشایخ الصوفیة» مى گوید: «جعفر الصادق فاق جمیع أقرانه من اهل البیت وهو ذو علم غزیر فی الدین وزهد بالغ فی الدنیا وورع تام عن الشهوات وادب کامل فی الحکمة»(5)؛ (جعفر صادق(علیه السلام) سرآمد تمام هم ردیفان خود از اهل بیت بود. او داراى علم بسیار در دین، و زهد فراوان در دنیا، و ورع تام از شهوات و ادب کامل در حکمت بود). 6 ـ ابوالفتح محمّد بن عبدالکریم شهرستانى (ت: 548 هـ.ق) «جعفر بن محمّد الصادق هو ذو علم غزیر وادب کامل فی الحکمة وزهد فی الدنیا وورع تام عن الشهوات وقد اقام بالمدینة مدة یفید الشیعة المنتمین إلیه ویفیض على الموالین له اسرار العلوم...»(6)؛ (جعفر بن محمّد صادق، داراى علم بسیار و ادب کامل در حکمت و زهد در دنیا و ورع تام از شهوات بود. او مدتى در مدینه اقامت کرد و به شیعیان منسوب به خود افاده رسانده و بر موالیان خود اسرار علوم را افاضه نمود...). 7 ـ جمال الدین ابوالفرج ابن جوزى (ت: 597 هـ.ق) او در ذکر وفیات سال 148 هـ.ق مى نویسد: «جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب ابوعبدالله جعفر الصادق... کان عالماً زاهداً عابداً...»(7)؛ (جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على ابن ابى طالب، ابوعبدالله، جعفر صادق... مردى عالم، زاهد و عابد و... بود). 8 ـ ابوسعد عبدالکریم سمعانى (ت: 562 هـ.ق) «... لقّب لجعفر الصادق، لصدقه فی مقاله»(8)؛ (... او را به جهت صدق در گفتار، صادق نامیدند). 9 ـ عزّالدین ابن اثیر جزرى (ت: 630 هـ.ق) «... لقّب به لصدقه فی مقاله وفعاله... ومناقبه مشهورة»(9)؛ (... او را به جهت صدق در گفتار و کردار، صادق نامیدند... و مناقب او مشهور است). 10 ـ محمد بن طلحه شافعى (ت: 652 هـ.ق) «هو من عظماء اهل البیت وساداتهم(علیهم السلام) ذو علوم جمّة وعبادة موفّرة، واوراد متواصلة وزهادة بیّنة، وتلاوة کثیرة. یتتبع معانى القرآن ویستخرج من بحر جواهره ویستنتج عجائبه...»(10)؛ (او ـ جعفر بن محمّد(علیه السلام) ـ از بزرگان اهل بیت و سادات آنان(علیهم السلام) است. داراى علوم فراوان و عبادت وافر و وردهاى پیاپى، و زهد روشن، و تلاوت بسیار بود. او معانى قرآن را دنبال کرده و از دریاى جواهراتش استخراج نموده و عجائبش را استنتاج مى نمود...). 11 ـ ابن ابى الحدید معتزلى (ت: 655 هـ.ق) او درباره امام باقر(علیه السلام) مى گوید: «و هو سیّد فقهاء الحجاز ومنه ومن ابنه جعفر تعلّم الناس الفقه»(11)؛ (او سید فقهاى حجاز بود. و مردم فقه را از او و فرزندش جعفر فرا گرفتند). 12 ـ ابوالعباس احمد بن محمّد بن ابراهیم بن ابوبکر بن خلکان (ت:681هـ.ق) «و کان من سادات اهل البیت. ولقّب بالصادق لصدقه فی مقالته. وفضله اشهر من ان یذکر...»(12) (... او از سادات اهل بیت بود. و به جهت صدق در گفتارش، او را صادق نامیدند. و فضلش مشهورتر از آن است که ذکر شود...) #شهادت_امام_صادق علیه السلام #امام_زمان علیه السلام @feghh_osoul