💠 کیاست و سیاست 🔹 کسی از تاریخ ابن‌خلدون نقل می‌کرد که علما در مسائل سیاسی، خبره نیستند و دلیلش این است که سیاست، ارتباط میان امور جزئی است و اهل علم غالبا در کلیات غور می‌کنند و کمتر با جزئیات و خارج سروکار دارند.¹ 🔸 با استثنائات کار ندارم، ولی غالبا این حرف صحیح است و در این جهت یک بازاری معمولی که با جزئیات سروکار دارد، بر نوع اهل علم ترجیح دارد. 🔹 بله، در میان علما برخی استثناء بودند و در سیاست فوق‌العادگی داشتند. در تهران مرحوم آسیّد محمّد بهبهانی از افرادی بود که رجال سیاسی درجه اوّل هم به فهم سیاسی وی معترف بودند. پدر ایشان از افراد فوق‌العاده بود، میرزای شیرازی هم از مستثنیات بود. 🔸 ولی در مقابل، مرحوم آخوند خراسانی با آن مقام علمی و معنوی فوق‌العاده و ممتاز، در امور سیاسی در آن مرتبه نبود. چنین افرادی باور نمی‌کنند کسی بخواهد کلک بزند، علی الخصوص اگر ارتباطی با قماش اهل‌ نیرنگ و تزویر نداشته باشند، زیرا خودشان را معیار قرار می‌دهند. 🔹 مرحوم آخوند از اوّل سروکارش با مسائل علمی و تدریس و حوزه بود و با این سنخ افراد سروکار نداشت و اگر افرادی با او ارتباط می‌یافتند، معمولا نظری خوش‌بینانه به آن‌ها داشت. 1⃣ تاریخ ابن خلدون ، جلد یک ، فصل ۳۴ ، صفحه ۵۴۲ 📚 جرعه‌ای از دریا ؛ ج ۴ ص ۴۳۹ @feghh_osoul