اهم دیدگاه‌های دکتر حکمت نیا:
1. پس از مشخص کردن ماهیت دولت، باید دید جایگاه مردم کجاست؟ پاسخ در گرو موضع شما در مالکیت (خصوصی، عمومی، دولتی) است؛ نیز باید قواعد حاکم بر رفتار را مشخص کرد.
2. روایت «الناس شرکاء فی الثلاث ...» و روایت «قضی رسول الله فی سیل وادی مهزور ...» ناظر به عدالت توزیعیِ عناصر محیط زیستی است. عدالت، پایه است.
3. ابتدا باید مالکیت، عدالت و قواعد رفتار را مشخص کرد تا بتوان اظهار نظر کرد. چهار رژیم مالکیت داریم: خصوصی، مشترک، دولتی، محیطهای غیر دولتی یا دسترسی آزاد. هوا و کلأ (مرتع) بخش آزاد است که بهره برداری و آلوده می‌شود ولی قابلیت تملک ندارد.
4. آمریکایی‌ها بخش خصوصی را بهترین دانستند. مثلا برای جنگل، انتفاع تعریف کردند؛ مثل کاری که در یزد برای محافظت از ابنیه و آثار باستانی انجام شد و مفید بود؛ یعنی بهره برداری را به بخش خصوصی دادند و او خودش محافظت هم می‌کند. این می شود همان رویکرد مشارکت دولت و مردم با استخدام مالکیت خصوصی در راستای حفظ منافع عمومی.
5. آیا حفظ محیط زیست خودش یک گزاره دارای ارزش ذاتی است یا اینکه از باب اضرار باید به آن نگریست؟ (به آن ضرر نزنید؟) آیا حد رفتار، فقط اضرار است؟ اجماعی است که هیچ رفتاری نباید موجب اضرار شود. آیا دولت وظیفه حقوقی دارد که به «ضرر به نفس» مداخله کند یا خیر؟ آیا دولت می‌تواند در منع رفتارهای غیر اخلاقی (که موجب اضرار نیست) دخالت کند؟ اینها باید حل شود.
6. آیا ضررهای محیط زیستی ذیل اضرار قرار می گیرند؟ در اینجا آیا ضرر مطرح می شود یا خطر؟ دفع ضرر محتمل و خوف از ضرر مطرح شده.
@feghhemohitezist