غارت ببر و شیر سلطنتی، خرمای بومی ایران و گوسفند اهوازی آقای برگمن در کتاب نبرد مخفی علیه ایران ادعا می کند که در انقلاب ۵۷، تظاهرکنندگان با ورود به باغ وحش ببر و شیر سلطنتی را تکه تکه کردند. عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران با آوردن دلایل این ادعا را رد و مطرح می کند که به احتمال قریب به یقین این حیوانات نادر نیز توسط صهیونیست‌ها به سرقت رفته‌اند و برای پنهان ماندن فرصت‌طلبی‌هایشان به اتهام‌زنی ناجوانمردانه علیه ملت ایران می‌پردازند. هرچند غارت امکانات و سرمایه‌های مادی فوق‌العاده ایران محدود به این موارد نیست و کشف ابعاد آن نیازمند تحقیق گسترده و مستقلی است (به‌ویژه آن که در آستانه پیروزی ملت ایران در بهمن 1357 صهیونیست‌ها سعی کردند اسناد مربوط به فعالیت‌های خود را در همه وزارتخانه‌های ایران معدوم سازند)، با این وجود مطالب محدودی که در خاطرات افراد مرتبط با این جماعت آمده گوشه‌ای از واقعیت‌های بسیار تلخ و دردآور را آشکار می‌سازد. نمونه دیگری از این دست موضوع، سرنوشت بهترین خرمای ایران است که سفیر اسرائیل در مورد آن می‌نویسد: «گفتنی این که خرمای خوب اسرائیل از نژاد ایرانی است. نخستین بار بن‌صیون ایسرائلی در سال 1953 م. در دیداری که از ایران و کشورهای پیرامون خلیج‌فارس داشت، نمونه‌ای از نهال خرمای گوارای ایران را با خود به کیبوتص کینرت آورد و در آن جا پرورش داد که پس از وی در جلگه‌های کرانه رود اردن نیز کاشته و پرورده شد. در پی دیدار بن‌صیون از ایران، یانی اویدوب از موشاو نهلال برای بازدیدی به ایران آمد. یهودیان بومی به آن دو یاری دادند تا بتوانند در سفرهای دور و دراز خود به بم و کرمان خرمای برگزیده «زفتی» را بشناسند و بتوانند آن را در اسرائیل پرورش بدهند. در ماه می 1955 سی هزار نهال نخل خرما که از نخلستان‌های ایران و عراق فراهم آمده بود در خرمشهر بار کشتی شدند تا پس از گذشتن از آبراه سوئز در خاک اسرائیل کاشته شوند.» ( یادنامه، مئیر عزری، ... ج2، ص120) نکته حائز اهمیت در این زمینه رویکرد تمامیت‌خواهانه صهیونیست‌هاست. در ابتدای اشغال فلسطین این جماعت بسیاری از نیازمندی‌های مواد غذایی خود را از ایران تهیه می‌کرد، اما در دوران پهلوی دوم معادله کاملاً معکوس شد؛ زیرا برای تک محصولی شدن این دیار که نتواند تحولاتی چون نهضت ملی شدن صنعت نفت را بیافریند کشاورزی و دامداری ایران می‌بایست نابود می‌شد. نقش اسرائیل در نابودی این مزیت که 70 درصد جامعه در آن نه تنها مصرف کننده نبودند بلکه مولد بودند، دوجانبه بود. 1- برهم زدن رابطه تولید براساس طرح اصلاحات ارضی که به آن به صورت مستقل خواهیم پرداخت. 2- ربایش مزیت امتیازات دامداری و کشاورزی ایران تا اشتغال به این امر مقرون به صرفه نباشد. امروز نخل‌هایی که خرمای بسیار گوارا و درشت به بار می‌آورند دیگر در ایران یافت نمی‌شوند و این‌ گونه‌ها در انحصار سرزمین‌های اشغالی است. برخی دستکاری‌های ژنتیکی موجب شده که هسته‌های این خرمای بومی ایران غیربارور باشد تا از بازگشت این‌گونه ارزشمند به سرزمین اصلی جلوگیری شود. همان‌ کاری که در مورد نژاد گوسفند «اهوازی» صورت گرفت؛ این نژاد بسیار پرسود برای دامداری، از ایران خارج و به گونه‌ای عمل شد که امروز از آن در ایران به هیچ وجه یافت نمی‌شود. اعمال غارتگرانه از این دست بسیار صورت گرفته که پرداختن به آن مجالی مبسوط می‌طلبد، اما به طور خلاصه می‌توان گفت در دوران پهلوی‌ها تلاش شده همه مزیت‌های این مرز و بوم تبدیل به مزیت‌هایی برای اسرائیل شود. حتی تاریخ باستان این سرزمین از این رویکرد مصون نمانده است که به این دست‌اندازی نیز به صورت مستقل در ادامه می‌پردازیم. منبع: خبرگزاری تسنیم @fehrst_etellaatt