💭پس کو رفاهی که دم از آن می‌زدند؟ کجاست آن توسعه بین‌المللیِ آرمانیِ فیلم‌ها و انیمیشن‌های جریان اصلی؟ کو وعده‌های تبلیغات تجاریِ سرمایه‌داران؟ ظاهراً رسالت تاریخی میلیاردها نفر از مردمان قشر خاکستری، در منظر اینان، جز مصرف انبوه و بی انتها نیست. واقعا دنیای آزاد همین است؟ جنت آخرالزمانی غرب همین بود؟ 💭این بود نتیجه تسلط سرمایه‌داری بر جنگ‌های اقتصادی و نبردهای نوین رسانه‌ای و شناختی اقتصادی؟ اقیانوس فقرا و مستضعفین جهان را چه شده است؟ مردمان سلطه‌پذیر، دیگر به اندازه سیلی هم مؤثر نیستند. توده‌های غافل را چه می‌شود؟ انسان مغروق در سرمایه داری و غرق در موسیقی و فیلم و سکس و شبکه‌های اجتماعی، زیر یوغ اربابان اطلاعاتی ـ ارتباطاتی. 💭این بود حقیقت تلخِ تصویرسازان بهشت موعود مادی؟ آدمی باید به کجا و کدامین پناهگاه، ره بیابد؟ جبرگرایان تاریخی چپ و راست، خوب توصیف می‌کنند؛ ولی راه فراری برای این وضعیت بغرنج ندارند. ژورنالیسمی ساخته‌اند تهاجمی و کوبنده؛ به بلندای برج‌های وال‌استریت و بنا شده بر گرده خون آفریقایی‌های شکارشده در استعمار سنتی؛ اما همچون «خانه‌ای بر روی آب». بی‌بخار و نومیدکننده و جز افسردگی و سودازدگی، نتیجه سوداگری و حاکمیت سرمایه و احزاب نخواهد بود. با ماتریالیسم و دئیسم و سکولاریسم، راه فراری از این وضعیت نمی‌توان یافت؛ سرنوشت اومانیسم، بازنمایی ذهنی رفاه است و لاغیر. 👈ادامه مطلب را اینجا مطالعه کنید. ⏰زمان مطالعه: 4 دقیقه #فرج_نژاد #اقتصاد 🆔 @fekrat_net