يَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَالْأَسْرارِ... می‌خواستم از نهان شیطانی و آشکار روحانی بنویسم. میخواستم از ریا و دو رویی و تظاهر بگویم، یا از اینکه در برابر معبود شرمساریم که باطنی کثیف و ظاهری نظیف داریم و مثل یک سیب قرمز کرم‌خورده شده‌ایم.... اما گوشمان از این حرف‌ها پر است و بی فایده و انگار نه انگار. بیایید کمی از آبرو بگوییم! این روزها اوضاع خیلی خیط است! آبروریزی، عادی شده! خودمان اگر عیبی در ظاهر داریم، مثل کوه یخ، چندین برابر در باطن داریم. اما کارمان سزک کشیدن در نهان دیگران است. «موی بشکافی به عیبِ دیگران / چون به عیبِ خود رسی کوری از آن» آبرو می‌ریزیم مثل آب خوردن و آن‌را با هزاران دلیل بی منطق توجیه می‌کنیم؛ هیچ دلیلی و هیچ توجیهی برای بردن آبروی کسی و برملا کردن رازش قابل قبول نیست! «من اگر نیکم‌و گر بد، تو برو خود را باش» الهی همچنان که تو ستار العیوبی ما را نیز پرده پوش دیگران قرار بده... 🌱🌱🌱🌱🌱 🗓سه شنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۱ ۳ رمضان ۱۴۴۳ سلام و احترام روز زیباتون پر از خیر و سعادتمندی طاعات و عبادات خالصانه تون مقبول درگاه الهی @FORSAT_HOZOR