دلنوشته حجت الاسلام و المسلمین سید علی موسوی، مدیر پژوهشکده باقرالعلوم ع و قائم مقام موسسه فرهنگ و تمدن توحیدی از مراسم تشییع پیکر مطهر حجت الاسلام و المسلمین #سید_مصطفی_مدرس_مصلی ♦️وداع با سید مصطفی یکباره سید مصطفی مون رو پیچیده در کفن و خودم را پایین پایش دیدم. پایی که یکی اش را در راه زیارت امام رضا علیه السلام داده بود.دلم نمی آمد آخرین نگاه را از روی صورت سپید پیچیده در کفنش بردارم. انگار سوز دل همه مان را میدید و مثل همیشه میگفت «آخ! فدات بشم...» سید مصطفی جزو نوادر دوستان حلقه کوچک مان بود. رفاقت باصفا و محبت صمیمانه اش در همان مواجهه اول آفتابی می شد .حتی وقتی جوش سیدی اش بالا میزد، باز همان زمزمه پر احساس شکوه ای صمیمانه را در زنگ صدایش حس می کردی . سیدمصطفی از نوادر نخبگان جوان انقلابی زمانه ما بود. هیچ یک از آثار به جا مانده اش منسوب به شخص او نیست؛ از آثار مکتب امام و حکمرانی نوین و حلقه های میانی و نشست های پیشرفت تا کمک در تدوین جزوات و متون گفتمان ساز استاد فلاح عزیز که پشت همه شان سیدمصطفی بود. فرهیختگی و نخبگی مثال زدنی اش را در هویت جمعی می دید و به دنبال نشر نگاه‌های جمع مان بود. ادعای أنا الأعلی نداشت و می‌توانست نخبگی اش را به همه جمع مان هدیه کن . از همان دوران دانشجویی گرم و صمیمی، خود را محو در جمع مومنین کرده بود. وجود خودش را در محیط ارتباطی گسترده ای که پدید آورده بود معنا می کرد نه منیت درونی اش. تمام تلاشش این بود که «ما»ی گسترده ای در جبهه انقلاب پدید آورد. توفیقاتش همه مرهون این بود که نمی‌خواست «من» باشد. با وجود تبار صنعتی شریفش، از آفت برتری طلبی شخصی و کیش شخصیت نخبگانی، با کرامت عبور کرده بود. با هریک از عناصر جبهه انقلاب که می نشست، عمیقا محو در جوهره وجودی و درد ایمانی او میشد، چون شفاف بود و بی هیچ ادعای خودنمایی. سید مصطفی ساعاتی پیش زیرخاک رفت درحالی که پای ولایت و انقلاب سفت و محکم ایستاده بود. خوشا به حالش. اما جای خالی این نوادر نخبه بی ادعای متصل کننده ی خیط ولایت بین مومنین را چه کسی پر میکند؟ —---— 🇮🇷 مؤسسه فرهنگ و تمدن توحیدی 🔗http://eitaa.com/joinchat/1134034961Cd9295a37ac