. ﷽؛ ✧ یکشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۴ 🏷 به خوش‌گمانى خود، اعتماد مكن 🔅 : ✓ «في عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأَشتَرِ ـ: ... ثُمَّ لا يَكُنِ اختِيارُكَ إيّاهُم عَلى فِراسَتِكَ، وَ استِنامَتِكَ، و حُسنِ الظَّنِّ مِنكَ ؛ فَإِنَّ الرِّجالَ يَتَعَرَّضونَ لِفِراساتِ الوُلاةِ بِتَصَنُّعِهِم و حُسنِ خِدمَتِهِم، و لَيسَ وَراءَ ذلِكَ مِنَ النَّصيحَةِ وَ الأَمانَةِ شَيءٌ، و لكِنِ اختَبِرهُم بِما وُلّوا لِلصّالِحينَ قَبلَكَ، فَاعمِد لأَِحسَنِهِم كانَ في العامَّةِ أثَرا، و أعرَفِهِم بِالأَمانَةِ وَجها ؛ فَإِنَّ ذلِكَ دَليلٌ عَلى نَصيحَتِكَ للّهِِ ولِمَن وُلّيتَ أمرَهُ.». ⁙ «ـ در سفارش نامه‌اش به مالك اشتر ـ: ... البته در گزينش آنان(کارگزاران)، تنها به خواست و اطمينان و خوش‌گمانى خود، اعتماد مكن؛ چرا كه شخصيت‌ها براى جلب نظر زمامداران، به آراستن ظاهر و خوش خدمتى مى‌پردازند؛ ولى در پسِ آن، از خيرخواهى و امانتدارى نشانى نيست؛ ليكن آنان را به خدمتى كه براى كارگزاران نيكوكارِ پيش از تو عهده دار آن بوده‌اند، بيازماى و بر كسى اعتماد كن كه نيكوترين اثر را در ميان همكاران داشته و به امانتدارى، از همه شناخته شده‌تر است كه اين، نشانه خيرخواهى تو براى [ دينِ ]خدا و كسانى است كه كار آنها را بر عهده گرفته‌اى». 📚 نهج البلاغه : نامه٥٣ https://eitaa.com/gamdovomengelab