. 💭 نـا امیـد شـو تـا بـی‌‌نیـاز شـوی ✍️ ناامید شدن از آنچه دست مردم است و ترک درخواست از آنان، عامل سوم غنای درونی است. کسانی که به بی‌نیازی برسند و احساس نیاز نداشته باشند، به آنچه دست دیگران است، طمع نمی‌‌ورزند و برای کسب مال بیشتر، دست تمنّا دراز نمی‌‌کنند. #امام_باقر_علیه_السلام می‌‌فرماید: ✧ کسی نزد پیامبر خدا(ﷺ) رسید و گفت: ای پیامبر خدا! چیزی به من بیاموزید. پیامبر(ﷺ) به وی فرمود: ⁘ «عَلیکَ بِالیَأسِ مِمّا فی أیدِی النّاسِ؛ فَإنَّهُ الغِنَی الحاضِرُ؛ بر تو باد به ناامیدی از آنچه دست مردم است؛ چرا که این، غنای حاضر است». دوباره پرسید: بیشتر به من بیاموز ای پیامبر خدا! ایشان در پاسخ وی چنین ادامه داد: ✧ «إیّاکَ و الطَّمَع؛ فَإنَّه الفَقرُ الحاضِرُ؛ از طمع بپرهیز؛ که این، نیازمندیِ حاضر است»(۱) ⩸ از قول #پیامبر_اکرم (ﷺ) مکرّر نقل شده که یأس از آنچه دست مردم است، بی‌نیازی است.(۲) لذا باید به این ناامیدی دست یافت تا به بی‌نیازی درونی رسید.(۳) از #امام_علی_علیه_السلام نیز نقل شده که: با ناامیدی، غنای درونی به دست می‌آید(۴) غنایی حاضر و موجود. لذا بزرگ‌ترین توانگری همین است.(۵) ا - - - - - ۱) کتاب من‌لا یحضره‌الفقیه، ح۵۸۹۴ ۲) الیَأسُ غِنىً (أعلام الدین، ص۳۴۱) ۳) آیِسٌ ممّا فی أیدِی الناس تَکُن غَنّیاً (المعجم الأوسط، ح۴۴۲۷) ۴) بالیأس یکون الغناء (غرر الحکم، ح۴۲۵۰) ۵) الغِنىَ الأَکبَرُ الیَأسُ عَمّا فی أیدِی الناسِ (نهج البلاغه، حکمت ۳۴۲)