🎉🎊 به مناسبت 🎊🎉 بخش‌هایی از نامه‌ی استاد صفایی‌حائری به دخترش مُنیره👇 🌸🍃«زندگیِ تمام، زندگی زاینده و سازنده است. و تو مهربانِ من ناچار باید برای این زندگی تمام و کریم و مسرور و برای حیات طیبه و پاک از ذلت و حقارت و ابتذال آماده شوی... دیگر نمی توانی با تکیه بر مادر و پدر و حتی همسر و فرزند و یا برادر و خواهر زندگی کنی. چرا تو از کسانی نباشی که دیگران را بارور کرده‌ای و دیگران را ساخته‌ای و پناهگاه و تکیه گاه خوبی برای آنها بوده‌ای؟ اینکه می‌گویم خب، به خاطر این است که تنبل پرور و ذلت ساز نباشی، که سازنده و مفید باشی و با پناهی که می‌دهی، بسازی تا در هنگامی که بر تو تکیه کرده‌اند، پاشکسته و ذلیل نمانند»🍃🌸 🌸🍃«تو سعی کن امیر دنیا باشی، نه اسیر آن. اگر بخواهی امیر باشی و در باتلاق نمانی، باید هدف را فراموش نکنی و از حرکت چشم نپوشی. باید سنگ راه دیگران نباشی و گردوخاک بلند نکنی. در زن، جلوه کردن‌ها و خودنمایی‌ها ریشه دار است. می‌خواهد چشم‌ها را به خودش جلب کند و زبان‌ها را به دنبال خودش بکشد. مواظب باش اسیر چشم‌ها و زبان‌ها نشوی و سعی کن تا به گونه‌ای حرکت‌کنی که خلق خدا را گرفتار حالت‌ها و رفتارت نسازی و آنها را اسیر ننمایی؛ که اگر کسی آلوده شد، این آلودگی دامان تو را می‌گیرد و تو را رها نمی‌سازد... حجاب؛ یعنی همین دقت در برخورد که آلوده نشوی و آلوده نسازی؛ که اسیر نشوی و اسیر ننمایی. حجاب، فقط این نیست که زن خود را بپوشاند؛ که زن و مرد، هر دو باید در این دنیایی که راه است و میدان حرکت است و کلاس و کوره است؛ سنگ راه نباشند و دیگران را در خود اسیر نسازند و چشم‌ها و دل‌ها را نگه ندارند و در دنیا نمانند...🍃🌸 ادامه دارد ... 🌐 @ganj_penhan