※ اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة شاید حسین علیه‌السلام، آخرینِ بند دلم باشد به آسمان! شاید هم اولینِ همیشگی‌اش که پاره نمی‌شود... ※ آن روز که یکی یکی، لابلای بندهای دنیا گم شدم، و یکی یکی بریدم ریسمان‌هایی که محکم به آسمان بندم کرده بودند؛ او آب حیات شد و مفرّح ذات! ※ و من در هیاهوهای روضه‌های او بود، که به زیستی از جنس آب، بازگشتم .... از جنس اشک، از جنس استغفرالله و أتوب الیه. ✨ ویژه ولادت علیه‌السلام