چرا دروغگوها بازخواست نمی شوند؟ از اواخر خرداد امسال و همزمان با پیشروی‌های طالبان و حرکتشان به سمت شهرهای بزرگ افغانستان، مطبوعات و رسانه‌های ایران پر شد از اخباری هولناک از جنایات این گروه. اخباری از قتل عام شیعیان توسط طالبان، اسیر گرفتن دختران و فروش آنها در بازار یا جهاد نکاح توسط طالبان، اعدام‌های گروهی و کشف گورهای دسته جمعی کسانی که توسط طالبان کشته شده‌بودند و نزدیکی طالبان و داعش. نکته قابل توجه این بود که اخبار و تصاویر این جنایات منتسب به طالبان فقط در رسانه‌های یک جناح خاص منتشر نمیشد. روزنامه‌های اصلاح‌طلب از یکسو و روزنامه‌های اصولگرا از سوی دیگر، ایران اینترنشنال و بی‌بی‌سی از یکسو، صداوسیما و تسنیم از سوی دیگر، یکصدا این اخبار را منتشر میکردند. اخباری که توسط شهروندان معمولی ترسیده یا متاثر شده در ابعادی وسیع بازنشر میشد. خیلی زود مراجع دینی و هنرمندان و سلبریتی‌ها هم به این موج پیوستند و اکثریت جامعه ایران مواضعی به شدت ضدطالبان گرفت. با تکمیل خروج نیروهای آمریکایی در شهریور و اخبار حاکی از نیروهای موسوم به مقاومت، صداهایی خواهان دخالت رسمی جمهوری اسلامی برای ایستادن مقابل طالبان شدند. حالا پنج ماهی از آن روزها میگذرد. دیگر رسانه‌ها خبری از گورهای دسته جمعی توسط طالبان منتشر نمیکنند و خبری هم از مقاومت نمی‌آید. اما آیا وقتش نیست کمی به عقب برگردیم و بپرسیم چرا در دوره‌ای چند هفته‌ای عده‌ای سعی کردند فضای حسی و عاطفی جامعه ایران را تا این حد تحریک کنند که عده‌ای از مردم ایران زیر تحریم، خواهان حمله نظامی به شوند. افغانستانی که تا امروز هیچ ابرقدرتی نتوانسته از حمله نظامی به آن موفق بیاید و باعث ورشکستگی سه امپراطوری بریتانیای کبیر، اتحاد جماهیر شوروی و حالا هم آمریکا شده. وقت آن است که بپرسیم چه گروه‌هایی قصد داشتند تنش میان ایران و طالبان را به جایی برسانند که پس از روی کارآمدن طالبان ایران در مرز شرقی دچار بحران امنیتی شدید شود؟ هدف این گروه‌ها چه بود؟ و برای تحریک افکار عمومی از چه راه‌هایی استفاده کردند؟ و از این به بعد برای کشاندن ایران به درگیری با چه ترفند‌های دیگری را به کار خواهند برد؟ @GgaroGhati https://eitaa.com/GgaroGhati