🖊نمي توان در انتظار فرج امام زمان(عج) بود ولي افكار و اعمالي خلاف جهت اهداف ظهور امام(عج) داشت.
نمي توان خلاف جهت آرمان حكومت مهدوي حركت نمود و در راه رسيدن به آن سنگ اندازي كرد و باز هم ادعا و آرزوي آمدن حضرت را داشت.
نمي توان علي الظاهر با دعاي ندبه انس داشت، در دعاي عهد، زمزمه هاي انتظار سر داد، ذكر و نام زيباي مهدي فاطمه(عج) را بر لب داشت، اما در عمل با اهداف ظهور و قيام آن بزرگوار، بيگانه بود.
🖊منتظر حقيقي، كسي است كه علاوه بر آشنايي با شخصيت وجودي امام زمان(عج) و ايجاد رابطه اي عاشقانه و عاطفي با حضرتش و تمناي ديدار چهره دلرباي او و آرزوي تعجيل در ظهور ايشان و... اهداف قيام ايشان را بشناسد، فلسفه غيبت را بفهمد و با عمل به آموزه هاي ديني (كه منشور اصلي و واقعي و ناب اخلاق انتظار است)، هرگز پاي را از صراط مستقيم كه همان تعاليم وحياني است بيرون ننهد. از يك سو، خداي مهربان را خوب بشناسد، به او عشق بورزد، دستوراتش را اطاعت نمايد، با عبادت و انجام فرايض ديني و ترك محرمات و منهيات، عبوديت و بندگي خود را اثبات كند و... و از سوي ديگر حقوق مردم را بشناسد و آنها را رعايت كند، همسري خوب، پدري و مادري شايسته و فرزندي برازنده باشد، چشم بر رواج زشتي ها و منكرات و ترك فضايل نبندد و نسبت به ارزشهاي ديني و انساني بي اعتنا نباشد، به ديگران ظلم نكند و ستم و بي عدالتي را در حق خود و ديگران تاب نياورد و...
آري منتظران حقيقي امام زمان(عج)، بندگان واقعي خدا و صالح ترين انسانهايند.
۱۸