گریه میکرد؛ آخرین گریه اش قبل از مرگ. بالاخره برادر زاده‌ی علیﷺ بود، رگی از شجاعت داشت و گریه به او نمی‌آمد. گفتند: تو که تا اینجای کار آمده‌‌ای؛ گریه چرا؟! به قول خودمان مَرد که گریه نمیکند! گفت: گریه ام برای خودم نیست، برای امام خود گریه میکنم که رو به جماعتی می‌آورد که دل هایشان با او نیست؛ او تنهاست... _ مسلم اینگونه بود؛ رنج او رنج خودش نبود، رنج او رنج امام زمانش بود...