‏امام علی علیه السلام‏ «إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِعَ» فَسُئِلَ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ مَعْنَى قَوْلِهِ هَذَا فَجَمَعَ أَصَابِعَهُ وَ وَضَعَهَا بَيْنَ أُذُنِهِ وَ عَيْنِهِ ثُمَّ قَالَ «الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ» «میان حق و باطل جز چهار انگشت نیست». از او پرسیدند معنی این سخن چیست؟ امام چهار انگشتان خود را میان گوش و دیده گذاشت سپس گفت: «باطل آن است که بگویی شنیدم، و حقّ آن است که بگویی دیدم». نهج البلاغه، خطبه ۱۴۱