اگر اسلام، دینی سیاسی نباشد، حرکت و سبک زندگی ائمه(علیهم‌السلام)، سیاسی تحلیل نشود، یا مناسک مذهبی همچون عزاداری برای امام‌ حسین (علیه‌السّلام) را با ماهیتی سیاسی تبیین نکنیم، پس به چه دلیل این همه دشمنی با این‌ها صورت گرفته است؟ اگر اسلام را تنها گزاره‌های اخلاقی و مجموعه‌ای از احکام فردی بدانیم، اگر ائمه را فقط در مسیر تفسیر اسلام رحمانی (بخوانید اسلام سکولار) ببینیم؛ دشمنی با اسلام و پیامبر، هجرت او به مدینه و شهادت هر یک از ائمه را چگونه تفسیر کنیم؟ آیا اسلام برای یک‌سری گزاره‌های اخلاقی و احکام فردی با این حجم از دشمنی مواجه است؟ آیا امام حسین فقط برای مهربانی و محبت به خلق بود که اینچنین سر از بدنش جدا کردند؟ آیا تا به حال اندیشیده‌ایم که چرا دشمن برخی هیئت‌ها را برمی‌تابد و با برخی به مقابله علنی برمی‌خیزد تا جایی که برخی از آن‌ها را به آتش می‌کشد؟ آری، آن هیئت آمریکایی که مبلغ اسلام آمريکايی و انگلیسی است نه‌تنها برای دشمن ضرر ندارد که برایش مفید فایده نیز هست. اسلامی که تنها به رکوع و سجودی ظاهری، لب تشنه در ماهی از سال، اعمال حج ابراهیمی بدون مراسم برائت از مشرکین و سینه‌زنی برای امام شهید بدون توجه به امام زنده دعوت می‌کند اسلام مورد رضایت دین‌ستیزان است نه دین تمدن‌ساز. بنابراین دشمنان دین، آن هیئت را پربار برگزار کرده و بدان بها می‌دهند. خود هزینه‌ی چای آن هیئت را می‌پردازند و حتی خود، وسط چنین هیئتی سینه‌ می‌زنند. آنها می‌دانند که گریه کردن برای حسینِ سکولار همان رونق بخشیدن به حکومت کدخداست. اما هیئت تراز انقلاب اسلامی چگونه است؟ ✍زینب نجیب @ghalamenajib