.نه به جنسیت اجباری...
✍ زينب نجیب
یکی از مشهورترین فیلسوفان فمنیستی قرن بیستم خانم سیمون دوبوار است. او در سال ۱۹۴۹ یعنی چیزی بیش از ۷۰ سال پیش، کتابی منتشر کرد به نام "جنس دوم" که در آن تحلیلی اگزیستانسیالیستی_ مارکسیستی، از روابط زن و مرد ارائه داد.
تفکر اگزیستانسیالیستی در حقیقت صورت افراطی از لیبرالیسم و اومانیسم است و همین آزادی مطلق، اصالت فرد، انتخاب خود، توانایی انسان برای تغییر خود و انتخاب به جای تقلید و... در مکتب اگزیستانسیالیسم بود که مورد نظر فمنیستها قرار گرفت تا پایه‌های معرفت‌شناسانه خود را بر این اساس بسازند. دوبوار بر آزادی افراطی فرد برای انتخاب دلخواه ماهیتش تأکید دارد. یعنی؛ فرد می‌تواند جنسیت خود را انتخاب کند. به‌عبارتی، همان آزادی مطلق و بی‌قید و شرط انسان.
البته باید در نظر داشت که خانم دوبوار میان "جنس" و "جنسیت" تفاوت قائل است. او جنسیت را برساخته‌ی اجتماع می‌داند و جنس را ناظر به بیولوژیک بدن. تقسیمات جنسیتی از نظر او سیاسی است و همه اینها در جهت تضعیف زنان و قوت سبک مردسالارانه‌ی بشر مطرح بوده است. او مشکل اصلی را در جنس زن نمی‌داند بلکه جنسیت را عامل ظلم به زن می‌پندارد. بنابراین گمان می‌کند با برداشتن تمایزات جنسیتی در اجتماع، حقوق پایمال‌شده زنان را باز پس خواهد گرفت.
وقتی او می‌گوید "جنسیت" را خودمان انتخاب کنیم یعنی نوع رفتار و مشی ما در جامعه دلبخواهی باشد. ما با هر نوع جنسی اعم از زن و مرد می‌توانیم رفتار و پوششمان را خودمان انتخاب کنیم و جنس ما نباید باعث تمایز ما در جامعه باشد.
از سوی دیگر مارکسیستی است. شاید بتوان گفت فمنیست از سه جهت وامدار مکتب مارکسیست است. یکی باز می‌گردد به کتاب "منشأ خانواده" انگلس که خواهان از بین بردن خانواده و یکپارچه کردن مردان و زنان در نیروی کار و پرورش مشترک کودکان است. از سوی دیگر مهم‌ترین درسی که فمنیستها از مارکسیست‌ها گرفتند شیوه‌ی کنشگری آنها بود. یعنی همانطور که مارکسیست‌ها تنها به نظریه‌پردازی نپرداختند و فعالانه دنبال احقاق آنها بودند فمنیستها نیز فعالانه خواهانه از میان برداشتن نقش‌های سنتی زن و مرد به منظور آزادی مطلق زنان بودند. آنها حتی برای ایجاد گفتمان خود به خلقِ ادبیات پرداختند که بارزترین آن استعمال زبان بدون تبعیض جنسی بود. از جهتی دیگر آنها ریشه‌ی ظلم به زنان را در نظام طبقاتی می‌دانند. مانند آنچه مارکسیست‌ها معتقد بودند. از این‌رو پذیرش نقش در خانواده توسط زن را همان پذیرش نظام طبقاتی انگاشتند چرا که زن با ازدواج و پذیرش خانواده چه بخواهد چه نخواهد تحت سلطه مرد خواهد رفت و مقهور او خواهد شد.
حال پس از ۷۰ سال و گذر از موج‌های مختلف فمنیست مخصوصا نوع افراط‌گونه آن که منجر به همجنس‌گرایی و فروپاشی خانواده شد، ما شاهد آنیم که مقوله "جنسیتِ انتخابی" در مدارس تگزاس تدریس می‌شود.
مکس شخصیت داستانی کودکی است که بین انتخاب سرویس بهداشتی زنانه و مردانه دچار تردید است. گویا هنوز جنسیت خود را انتخاب نکرده است.
این چالشی است که به سرعت نه‌فقط غرب بلکه جوامع دیگر را درگیر خود خواهد کرد. همانطور که ایدئولوژی باطل فمنیست موج اول نیز به سرعت به جوامع دیگر صادر شد.
در این میان، آنچه بسیار حائز اهمیت است توجه به دو نکته می‌باشد.
اول اینکه شاید در نگاه اول به فمنیست این تصور ایجاد شود که آنها برای احقاق حقوق زنان و بازگشت موقعیت حقیقی آنان در تلاش‌اند. اما در واقع آنها برجسته‌ترین دشمنان زنان‌اند. زیرا بیش از تمام انسان‌هایی که در طول تاریخ بشر به زنان ظلم کرده‌اند با به فراموشی سپردن هویت و طبیعت زنانه و حذف جنسیت او در جامعه باعث ظلم‌های مضاعف به زن شده‌اند و بیش از دیگران بستر تحقیر او را فراهم کرده‌اند. آنها به جای باور به استعداد و قدرت‌های یک انسان در قالب طبیعت زن، با تصور ضعف در جنسیت او، به دنبال مردواره کردنش برآمدند و تمام ابعاد بروز و ظهور زن را که با ساخت جسمی و عصبی و فکری مرد سازگارتر بود به سمت زنان کشاندند و این را افتخار خود دانستند.
حذف جنسیتی راه حل مسئله‌ی آنها نبود، پاک کردن مسئله بود. آنها هرگز قادر نشدند مقام زن، کرامت او، قدرت، هویت و استعداد او را بفهمند و آن را در جای خود و با همان خصوصیات جنسیتی خودش که در نوع خود ممتاز است، پاس بدارند بلکه به همان سبک مردسالارانه و شاید با شیبی تندتر به لگدمال کردن شأن زن و جنس او پرداختند. در واقع آنها به بهانه‌ای نجات زن، زن را با تمام خصوصیاتش حذف کردند. آنها نه‌تنها خدمت نکردند بلکه به انسان و انسانیت خیانت کردند.
ادامه دارد...
@ghalamenajib