دولت روحانی دولت عبرت بود
اما دولت شهید رئیسی، دولت احیای امید.
امروز مردم دنبال تجربه‌ی دوبارهٔ عبرت هستند یا ادامه‌ی امید؟
این را باید برای مردم تبیین کرد.
باید گفت، در سمتی که ظریف نشسته چیزی جز نگاه و اعتماد به غرب وجود ندارد.
در سمتی که ظریف نشسته، حتی از آیات قرآن برای احیای غرب‌گدایی وام‌گرفته می‌شود.
در سمتی که ظریف نشسته به کرات لبخند به استعمارگران را شاهدیم و بارها فریاد زدن بر سر مردم را.
در سمتی که ظریف نشسته دستاوردی جز هشت سال عبرت به سختی می‌توان پیدا کرد.
به یاد بیاوریم 👇
دولت آقای روحانی در سال 92 با شعار مذاکره و نشان دادن مزیت نسبی در دیپلماسی توانست به پیروزی دست یابد و در عرض 100 روز در زمینه مذاکرات هسته‌ای توافق ژنو را امضا کند.
اگر او تلاش ۱۰۰ روزه‌ی خود را با باور "ما می‌توانیم" بر اقتصاد مقاومتی و توان داخلی گذاسته بود، به او دولت عبرت نمی‌گفتند.
مجموع مذاکرات دولت آقای روحانی با 1+5 منجر به امضای قرارداد برجام شد اما با نقض این پیمان از سوی آمریکا و همچنین عدم انجام تعهدات توسط کشورهای اروپاییِ عضو برجام و همچنین ناکامی دولت در پیشبرد دیپلماسی فعال با سایر کشورها، موجب شد درحالی پاستور را ترک کنند که در شاخص‌های اقتصادی بدترین دولت بعد از انقلاب هستند.
علاوه بر اینها مشکلات ناشی از کمبود برق و همچنین بحران آب در خوزستان و دیگر نواحی کشور، موجب شد، دولت آیت‌الله رئیسی در سخت‌ترین شرایط عهده‌دار کشور شود. این ناکامی‌ها و ضعف‌ها را می‌توان ناشی از رویکرد غلط دولت روحانی در اعتماد به غرب و مذاکره برای حل مشکلات کشور دانست. دولت آقای روحانی در دو سال ابتدایی تمام پتانسیل خود را معطوف به مذاکره برای عقد قرارداد برجام کرد و بعد از امضای برجام نیز مجدداً به‌دنبال نقد کردن چک برجام بود، چکی که از قضا از اساس بی‌محل هم بود!
با خروج آمریکا از برجام در سال 97، مجدداً تلاش این دولت معطوف به مذاکره با 1+4 برای انجام تعهدات از سوی سایر طرف‌های برجام بود، در حقیقت مذاکره برای نیل به اهداف مذاکره‌ی قبلی انرژی بسیاری را از دستگاه دیپلماسی گرفت و سایر بخش‌های کشور نیز چشم به این داشتند که شاید از رهاورد این مذاکرات شاهد گشایش اقتصادی باشیم. این تلاش‌های بی‌ثمر منجر به این شد که با تورم بالای 44/2، نرخ بیکاریِ 8.8 و نرخ رشد اقتصادی نزدیک به صفر و حتی منفی دولت را تحویل دهد.
این شرایط موجب شد آیت‌الله خامنه‌ای برای جلوگیری از احتمال تکرار این تجربه ناخوشایند برای دولت‌های بعدی این واقعیت را هشدار دهند که برای برون‌رفت از مشکلات توجه به ظرفیت‌های داخلی و معطل نگه‌نداشتن کشور مهم است چراکه ماحصل 8 سال تکیه به غربی‌ها نه‌تنها سودی برای کابینه یازدهم و دوازدهم نداشت بلکه خاطره تلخی از آنها در ذهن مردم نقش بست.
امروز باید گفت؛ نظام به این نوع تفکر، بارها فرصت آزمون و خطا داده است. دولت عبرت با تکیه بر دیپلماسی ظریف نتیجه‌اش همین بود. دستاورد تازه‌ای نخواهد داشت.
چطور می‌شود که یکبار دیگر به این جماعت رأی داد؟
پزشکیان چیزی برای ارائه ندارد نه برنامه‌ای نه نقشه راهی
تنها یک جمله لقلقه زبان اوست
"اگر به قدرت برسم"
در انتهای همین جمله هم نمی‌گوید چه می‌کند. و چه راه حلی دارد. فقط از مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم سوء‌استفاده کرده و القای ناامیدی می‌کند. گاهی نیز به قانون حجاب و فیلترینگ و مهاجرت نیز چنگی می‌زند تا شاید خود را کمی بالا بکشد.
او نمی‌داند ایران تکه‌ی مهمی از پازل نظم نوین جهانی است و با این سخنان سبک نمی‌تواند سکان‌دار ترازی برای این کشور باشد.
او ادامه‌ی همان دولت عبرت خواهد بود.
#نه_به_دولت_سوم_روحانی
✍زينب نجیب
@ghalamenajib