در فارسی از قدیم گرایش (و نه قاعده) این بوده‌است که واژه‌های دارای دو تکواژ دوحرفی و گاه سه‌حرفی سرهم نوشته شوند: آبدار آبرو پیشرو دلبر دلربا دلگیر رهبر رهپو رهرو شهپر همتا همسر یکتا در فارسی هرچه دو تکواژ سازندۀ یک واژه طولانی‌تر شود، گرایش به جدانویسی آن افزایش می‌یابد. #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim