🔻امام زمان علیه السلام با جد مظلوم شهید خود چنین گفت وگو می‌کند: 🔸«...فَلَأنْدُبَنّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَ لَأبْكِيَنَّ عَلیکَ بَدَلَ الدُموعِ دَماً...» 🔹اگر چه زمانه مرا به تأخير‌انداخت و مقدّرات الهی مرا از یاری تو بازداشت و نبودم تا با کسانی که شمشیر بر تو کشیدند بجنگم و با دشمنانت به خصومت برخیزم، در عوض هر صبح و شام بر تو مویه می‌کنم و به جای اشک، خون می‌گریم و حسرت می‌برم و بر مصیبت‌هایت افسوس می‌خورم تا آنجا که از فرط اندوه و مصیبت و شدت غم و حزن جان سپارم.» 📚 فرازی از زیارت ناحیه مقدسه