خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و فراخ‌ترین روزی را، هنگامی‌که پیر شدم، برایم قرار ده؛ و نیرومندترین نیرویت را، زمانی که خسته و درمانده شدم، نصیبم کن؛ و مرا به سستی و کسالت از بندگی‌ات مبتلا نکن؛ و نه به نابینایی از شناخت راهت و نه به دچار شدن انحراف از دوستی‌ات و نه به همراهی کردن با کسی که از تو جدا شده و نه به جدا شدن از کسی که با تو همراه گشته.
اَللّٰهُمَّ اجْعَلْنِي أَصُولُ بِكَ عِنْدَ الضَّـرُورَةِ، وَأَسْأَلُكَ عِنْدَ الْحَاجَةِ، وَأَتَضَـرَّعُ إِلَيْكَ عِنْدَ الْمَسْكَنَةِ، وَلاٰ تَفْتِنِّي بِالِاسْتِعَانَةِ بِغَیْرِكَ إِذَا اضْطُرِرْتُ، وَلاٰ بِالْخُضُوعِ لِسُؤٰالِ غَیْرِكَ إِذَا افْتَقَرْتُ، وَلاٰ بِالتَّضَـرُّعِ إِلیٰ مَنْ دُونَكَ إِذَا رَهِبْتُ، فَأَسْتَحِقَّ بِذٰلِكَ خِذْلَانَكَ وَمَنْعَكَ وَإِعْرَاضَكَ يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خداوندا چنانم قرار ده که هنگام ضـرورت با کمک حضـرتت به دشمنان حمله کنم و به هنگام اقتضا و لزوم از تو بخواهم و زمان درماندگی و مسکنت، به درگاه تو بنالـم؛ و مرا به این امور امتحان مکن: کمک خواستـن از غیر خودت، هنگامی‌که تنگدست و ناچار شوم؛ به خاکساری و فروتنی در برابر ما سوای وجودت، زمانی که به تهی‌دستی گرفتار آیم؛ و زاری کردن به درگاه غیر حضـرتت، وقتی که دچار ترس شوم تا به خاطر این امور مستحق خواری و منع نعمت و روی‌گردانی و بی‌اعتنایی از جانب تو گردم؛ ای مهربان‌ترین مهربانان!
اَللّٰهُمَّ اجْعَلْ مٰا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فیٖ رَوْعِي مِنَ التَّمَنِّي وَالتَّظَنِّي وَالْحَسَدِ، ذِكْراً لِعَظَمَتِكَ، وَتَفَكُّراً فیٖ قُدْرَتِكَ، وَتَدْبِیراً عَلیٰ عَدُوِّكَ، وَمٰا أَجْرىٰ عَلیٰ لِسَانِی مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ أَوْ هُجْرٍ أَوْ شَتْمِ عِرْضٍ أَوْ شَهَادَةِ بَاطِلٍ أَوِ اغْتِيَابِ مُؤْمِنٍ غَائِبٍ، أَوْ سَبِّ حَاضِـرٍ وَمٰا أَشْبَهَ ذٰلِكَ، نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَكَ، وَإِغْرَاقاً فِی الثَّنَاءِ عَلَيْكَ، وَذَهَاباً فیٖ تَـمْجِيدِكَ، وَشُكْراً لِنِعْمَتِكَ، وَاعْتِـرَافاً بِاِحْسَانِكَ، واِحْصَاءً لِمِنَنِكَ.
خداوندا آنچه شیطان از آرزوی باطل و بدگمانی و حسد در دل من می‌اندازد، همه را یاد بزرگی‌ات و اندیشه در قدرتت و تصمیم و طرح علیه دشمنت قرار ده؛ و آنچه بر زبانم جاری می‌کند، از فحش و بدگویی یا ناسزا به ناموس مردم یا گواهی دادن باطل یا غیبت مؤمن غایبی یا دشنام به حاضـری و آنچه شبیه اینهاست، همه را سخن به حمد و سپاست و مبالغه در ثنایت و فرو رفتـن در تعظیمت و شکر نعمتت و اقرار به احسانت و شمردن نعمت‌هایت قرار ده.
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَلاٰ أُظْلَمَنَّ وَأَنْتَ مُطِيقٌ لِلدَّفْعِ عَنِّي، وَلاٰ أَظْلِمَنَّ وَأَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی الْقَبْضِ مِنِّي، وَلاٰ أَضِلَّنَّ وَقَدْ أَمْكَنَتْكَ هِدَايَتِي، وَلاٰ أَفْتَقِرَنَّ وَمِنْ عِنْدِكَ وُسْعِي، وَلاٰ أَطْغَیَنَّ وَمِنْ عِنْدِكَ وُجْدِي.
خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و بر من ستم نشود، در حالی‌که به دفعش از من توانایی؛ و بر دیگری ستم نکنم، در حالی‌که بر نگاه داشتنش از من قادری؛ و گمراه نشوم در حالی که بر هدایت من نیرومندی؛ و تهی‌دست نشوم، در حالی که فراخی روزی من نزد توست؛ و طغیان نکنم، در حالی که توانگری من از جانب توست.
اَللّٰهُمَّ إِلیٰ مَغْفِرَتِكَ وَفَدْتُ، وَإِلیٰ عَفْوِكَ قَصَدْتُ، وَإِلیٰ تَجَاوُزِكَ اشْتَقْتُ، وَبِفَضْلِكَ وَثِقْتُ وَلَيْسَ عِنْدِي مٰا يُوجِبُ لیٖ مَغْفِرَتَكَ وَلاٰ فیٖ عَمَلِی مٰا أَسْتَحِقُّ بِهِ عَفْوَكَ، وَمٰالیٖ بَعْدَ أَنْ حَكَمْتُ عَلیٰ نَفْسِی إِلّٰا فَضْلُكَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَتَفَضَّلْ عَلَیَّ، اَللّٰهُمَّ وَأَنْطِقْنِي بِالْهُدىٰ، وَأَلْهِمْنِي التَّقْوىٰ، وَوَفِّقْنِي لِلَّتِي هِيَ أَزْكیٰ، وَاسْتَعْمِلْنِي بِـمٰا هُوَ أَرْضَی.
خداوندا به سوی آمرزشت آمدم و به جانب بخششت روی کردم و به گذشتت مشتاقم و به احسانت اعتماد کردم؛ چیزی نزد من نیست که به خاطر آن سزاوار آمرزش تو شوم و عملی که به خاطر آن مستحق بخششت شوم؛ و پس از این‌که بر ضد خود داوری کردم، به این نتیجه رسیدم که چیزی جز احسانت برایم نیست؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و به من احسان کن، خداوندا به هدایت، گویایم کن و تقوا را به من الهام فرما و به پاکیزه‌ترین روش توفیقم ده و به اموری که پسندیده‌تر است به کارم گیر.
اَللّٰهُمَّ اَسْئَلُكَ بِیَ الطَّرِيقَةَ الْمُثْلیٰ، وَاجْعَلْنِي عَلیٰ مِلَّتِكَ أَمُوتُ وَأَحْيَا. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَمَتِّعْنِي بِالِاقْتِصَادِ، وَاجْعَلْنِي مِنْ أَهْلِ السَّدَادِ، وَمِنْ أَدِلَّةِ الرَّشَادِ، وَمِنْ صَالِحِی الْعِبَادِ، وَارْزُقْنِي فَوْزَ الْمَعَادِ وَسلَامَةَ الْمِرْصَادِ، اَللّٰهُمَّ خُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسِی مٰا يُخَلِّصُهَا، وَأَبْقِ لِنَفْسِی