رسول خدا (ص) فرمودند: «أَنَّ حَلْقَةَ بَابِ الْجَنَّةِ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحَ مِنَ الذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّحِیفَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ یَا عَلِی». کوبه ی در بهشت از جنس یاقوت سرخ است و صفحه اش از طلا. وقتی کوبه در به صفحه می خورد، صدا می آید: یا علی! مرحوم علاّمه طباطبایی(ره) در شرح این حدیث و این که چرا صدای کوبه‌ی درِ بهشت "یا علی" است می‏ فرمودند: مهمان وقتی به خانه‏ ای می‏ رود، صاحب خانه را صدا می‏ زند؛ اگر صاحب‏خانه نام معینی داشته باشد، مهمان همان نام معیّن را می‏ برد. صاحب بهشت و مهماندار بهشت، علی‏ بن ابی ‏طالب (ع) است؛ از این رو، صدای کوبه در بهشت هم «یا علی» است. چون هر کس به بهشت می‏ رود در سایه هدایت و رهبری این خاندان و مهمان این خاندان است. اگر این انوار طیّبه نبودند، کسی راه بهشت را طیّ نمی‏ کرد. ما به خوبی می‏ توانیم احساس کنیم که الآن در بهشت هستیم یا نه! درِ بهشت به روی ما باز است یا نه! یک حـلقه به باب جـنّت آویزان است دائم به نوا علی علی گویان است این شاهـد آنست که دربست بـهـشت  مختـصّ علی و جـمله یـاران اسـت. 📚 الأمالی و المجالس شیخ صدوق(ره)، ص 471.