خاطره ها درون ما زندگی می‌کنند. بیشتر وقت ها چرت می‌زنند ولی زنده‌اند و در همه جا زندگی می‌کنند،نفس می‌کشند و چرت می‌زنند. در کف دست ها،در کف پا ها،در بینی و در قلب. آنچه قبلا یک بار تجربه کرده‌ایم،بعد از سال ها و حتی ده هاسال،ناگهان بر‌می‌گردد و به ما نگاه می‌کند و ما احساس می‌کنیم که اصلا از بین نرفته است؛فقط خوابیده است. _وقتی من بچه بودم اثر اریش کستنر