در روزگاری زندگی می‌کنیم که مردمانش به ریشمان می‌خندند از موفقیتمان ناراحت می‌شوند به لحظاتمان حسودی می‌کنند و چشم دیدنمان را ندارند جالب اینجاست که هر موقع ما را می‌بینند دقیقا چند دقیقه قبلش داشتند از خوبی‌های ما می‌گفتند ‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌ ‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌