❌ شبهه دینی که با خوردن آب در ملا عام به خطر بیفتد ولی خوردن حق مردم تکانش هم ندهد، دین نیست، توهمی است برای عوام و نعمتی است برای مسئولین. روزه تمرین شایسته زیستن عرب در بادیه خشک عربستان بود. وقتی شتری هفت روز بی آب و علف صحرا می پیمود، سزاوار بود که سوارش بتواند دست کم یک روز از صبح تا شام نخورد و نیاشامد. روزه اما برای نیاکان ما تاوان شکست در قادسیه بود و برای خود ما تاوان ناتوانی از اندیشیدن. 🆔 @shobhe_shenasi ✅ پاسخ ✍️ حجت‌الاسلام دکتر #قربانی_مقدم 🔹اینکه «دین با آب خوردن به خطر بیفتد» هم سخن درستی است و هم باطل؛ به تعبیر دیگر کلمهٔ حقی است که از آن باطل اراده شده است. این را با یک مثال توضیح میدهم: اگر کسی بگوید: «جامعه‌ای که با رد شدن یک ماشین از چراغ قرمز، نظمش از بین برود جامعه نیست، فلان است...» آیا سخن صحیحی است؟ هم صحیح است هم غلط و در حقیقت یک مغالطه است زیرا عبور از چراغ قرمز شاید نظم کلی جامعه را از بین نبرد، اما به اندازه خود باعث بی نظمی شده است. مضافاً اینکه اگر از آن جلوگیری نشود، زمینه هرج و مرج گسترده تری را ایجاد می‌کند. 🔹اما اینکه نوشته «خوردن حق مردم تکانش ندهد ...» معلوم نیست کدام دین را می گوید: اگر اسلام را می گوید: که همه ما اهمیت حق الناس را می دانیم تا جایی که در روایات متعدد آمده است: با اولین قطره خون شهید تمام گناهانش بخشیده می شود جز حق الناس یا اینکه می دانیم نماز با لباسی که یک نخ آن هم حق الناس باشد باطل است. 🔹اما این ادعای تکراری که احکام اسلامی را مختص اعراب بادیه نشین یا (در بعضی از شبهات مخصوص 1400 سال پیش) می دانند، نشان دهنده بی سوادی و ناآگاهی مفرط نویسنده است. چون روزه (همانگونه که در قرآن نیز آمده است) در تمام ادیان از جمله دین ایرانیان باستان یعنی زرتشتی نیز وجود داشته است. اینکه افرادی بنا به دلایلی از توفیق روزه گرفتن محرومند، همیشه بوده است. اما اینکه در این سالها روزه خواری را تئوریزه می کنند (و به تعبیر دیگر منکر را معروف می کنند) از عجایب روزگار ماست. خدا به داد جوان ها برسد. 🆔 @Shobhe_ShenaSi 🌏 ghorbanimoghadam.ir