امام رضا(ع) ای امام رئـــوف و ‌مــــــهـــربان بـاوجـودتوایـران اسـت درامـان ما همه عاشق روی تو هســـتیم جملگی گدای گوی تو هســـتیم پیشوازی چنین تاریـخ ندیـــده بعد از آن زواری اینچنین‌ندیده دنیا در حسرت این عاشــــقان عاشقــــانی با وفا و‌مهـــــربان شاهان همه انگشت به دهـــان از طرفــــداران تو دل نـــگران مکه عـراق شـــــام مدیــــنـــه در جهان اسلــــام غریـــــبـــــه بۼضی گـــــلویم را فشــــــــرد از چه رو امــام ما افسـرده شد دانم غربتت غربت خاک نیست مرز برای امام بی معنــی است هر جای زمــین ســـرای اوست دنیا همه خــاک پــــای اوســت مشهد اگر امــروز نگیـــن است از خاک قـدومی نازنـــین است آری در هیــــچ جــای دنــــیــــا عاشــــــق نداری چـــــون مـــا ما همـه به عــــشـــق دیـــــدار آمدیم ســـــوی تــــو دلــــــدار گاهی با پــــــــــای پیـــــــــاده پاهـــــایی کــــه تـــــــاول داره آمدند آمدیـــــم خواهنــــد آمد می دانیم‌دوست‌داری‌رفت‌وآمد مشهد چو‌ مهمانپـــــذیر اســت هر گوشه این خاک همین است من غریبم کـــــه تو را ندیـــدم مرقد و بار گاهت فقط دیـــدم تو قبلــگاه غریــــبان جهــــانی من چه گویم تـو بهتر می دانی استادمجیدبختیاری مجد