مستقرّاً» - اولیاى خدا نعمت را از او مى‏دانند. «هذا من فضل ربّى» - نعمت‏هاى الهى را حقّ خود ندانیم. «فضل ربّى» - به علم و قدرت خود مغرور نشویم. «هذا من فضل ربّى» - نعمت‏هاى الهى را به زبان آوریم. «هذا من فضل ربّى» - دادن یا گرفتن نعمت‏ها براى رشد دادن ماست. «ربّى» - نعمت‏هاى الهى وسیله‏ى بندگى و آزمایشند، نه كامیابى و لذّت‏جویى. «لیبلونى ءاشكر» - انبیا نیز آزمایش مى‏شوند. «لیبلونى» - انسان، مختار است، نه مجبور. «مَن شكر... و مَن كفر» - انسان در گرو عمل خویش است. «و مَن شكر فانّما یشكُر لنفسه» - خداوند به شكر ما نیاز ندارد. «مَن شكر... ومَن‏كفر فانّ ربّى غنى كریم» نعمت‏هاى الهى برخاسته از فضل و لطف بى‏پایان اوست وحتى اگر ما ناسپاسى كنیم، او به مقتضاى ربوبیّت خود به ما لطف مى‏كند. شكر نعمت، نعمتت افزون كند كفر نعمت از كفت بیرون كند - در شیوه‏ى دعوت، تملّق ممنوع است. «و مَن كفر فانّ ربّى غنى» - دارایى و سخاوت در كنار هم، ارزش است. «غنى كریم» - اولیاى خدا بر اموال مردم ولایت دارند. «نَكّروا لها» - گاهى براى آزمایش هوش، تغییر وتحوّل جایز است. «نكّروا لها... ننظر أتهتدى» تفسیر نور. آقای قرائتی