✨ بسم الله الرحمن الرحیم ✨ ★ سلام، صبح اردی‌بهشت‌تان بخیر ※ اردیبهشت باشد، ※ و یک جاده‌ی سرسبز بهشتی، و پر از یاس زرد و عطر بی‌تکرارش هم در مسیر رفت و آمدت باشد، ※ و رفت و آمدت هم به سمت بهشتِ خدمت به فرزندان "امام" اَت باشد؛ بی‌درنگ و باجرأت می‌توان گفت، بهشت نقد حاصل شده و اندازه و قیمتش را نمی‌فهمیم و از آن بدتر فهمِ شکرش را هم نداریم. ※ نشستم زیر شکوفه‌های درخت انار، و به شکوفه‌هایی که چند روز پیش شاداب و تر و تازه از کلاهک جنین انار سر به بیرون کشیده بودند نگاه می‌کردم. حالا دیگر بعضی‌هایشان نبودند، و در نگاه من، این جنین‌های انار، بدون گلبرگهای قرمز که دیروزها مثل تاجی روی سرشان نشسته بودند، چقدر قابل اعتمادتر شده بودند. ※ انگار رد کرده بودند فاز نطفگی را و قوام و دوام یافته بودند. انگار دیگر می‌توان امیدوار بود، که بزودی انار خواهند شد. با خودم گفتم، همین، حکایت انسانهاست! تا وقتی تاجی روی سرت نشسته و بدان تعلق داری و با آن خودت را زیباتر می‌بینی، هنوز غیب، به میوه شدنت اطمینان ندارد! حالا این تاج از هر جنسی که می‌خواهد باشد: مِلکی ماشینی شغلی مالی شهرتی و از همه سخت‌تر ...محبتی .... تا وقتی این تاج دنیا روی سرت هست، تو هنوز در مرتبه‌ی نطفگی هستی، و ممکن است همراه شکوفه‌های روی سرت، تو هم بیفتی از روی درخت انار، و عمرت به انار شدن، قد ندهد.... یادم آمد این فراز "مناجات شعبانیه " را و بلند شدم و براه افتادم و زیر لب گفتم: الهی هب لی کمال الإنقطاع إلیک! اله من، به زیباترین حالت، مرا از زینت‌ها و تعلقاتم رها کن، فقط برای خودت! تا اعتماد کنی به من برای میوه شدن! برای انسان شدن، برای مَحرم شدن !