#مراحل اخفاء: همانطور که بیان شد اخفاء در اصطلاح تجویدی پوشانیدن و پنهان کردن حرف را در هنگام تلفظ گویند، اعم از این‌که در یک یا دو کلمه باشد و حالتی مابین ادغام و اظهار می‌باشد و به گفته جمیع قُرّاء، ترک غنّه در حالت اخفاء جایز نیست. در ارتباط با مراحل اخفاء به نکات ذیل توجه فرمایید:   الف) باید دانست عمل #اخفاء دارای دو مرحله است: 1- کر نمودن و پنهان نمودن «نون» ساکنه و یا «میم» ساکنه. 2- آماده سازی سریع دهان برای اداء حرفی که بعد از «نون» و یا «میم» واقع شده، به طوری که فاصله بین کر شدن نون ساکن و یا میم ساکن و ادای حرف بعد آن، بیش از دو الف ایجاد نشود. به عبارت دیگر چون کر شدن نون و یا میم ساکن و آماده‌سازی حرف مابعد آن، نیاز به زمان بسیار کوتاهی دارد، ممکن است بعضی در این مورد از نظر تأمل و به اصطلاح کشش آن اختلاف نمایند. لکن باید گفت در مجموع، پنهان شدن «نون» و «میم» و آماده ساختن حرف بعد باید به اندازه دو الف باشد.   ب) حالات اخفاء نون ساکن: باید گفت اخفاء نون ساکنه نزد حروف مابقی از نظر چگونگی و کیفیت به دو نوع است: 1- آنکه بعد از نون ساکن، حرف ما بعد آن از حروف مستعلیه باشد. در این صورت اخفاء همراه با تفخیم انجام می‌شود. مانند:فانطلق- من ضل، که به این مورد، اخفاء تفخیمی گوییم. 2- آنکه بعد از نون ساکنه، حرفی از حروف مستفله باشد که در این صورت اخفاء همراه با ترقیق اجرا می‌گردد. مانند: من دافع- من زکیٰها- انتم، که به این اخفاء ترقیقی می‌گوییم.