مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَكَانَ اللّهُ سَمِيعاً بَصِيراً (134) : هر كس پاداش دنیا را بخواهد، پس (بداند كه) پاداش دنیا و آخرت نزد خداست و خداوند همواره شنواى بیناست. انسان كه مى‏تواند از خداوند، دنیا و آخرت را بخواهد و از نعمت‏هاى هر دو سرا بهره‏مند شود، اگر تنها به دنیا اكتفا كند و در كارهاى نیك، در پى‏اهداف مادّى باشد، به شدّت در اشتباه است. یكى از علل گرایش به كفر و بى‏تقوایى، گمان رسیدن به دنیاست كه این آیه آن را ردّ مى‏كند. - در انسان غریزه سودجویى است. قرآن از این غریزه در تربیت انسان‏ها استفاده مى‏كند. «من كان یرید ثواب الدنیا» - اسلام دین جامع و خواهان سعادت مردم در دنیا و آخرت و دستیابى به هر دو است. «فعنداللّه ثواب الدنیا و الاخرة» - دنیا و آخرت، همه به دست اوست، پس دید خود را گسترش دهیم و از مادّیات وتنگ نظرى برهیم. «فعنداللَّه ثواب الدنیا و الاخرة» - اگر دنیا هم مى‏خواهیم، از خدا بخواهیم، كه همه چیز به دست اوست. «فعنداللَّه ثواب الدنیا و الاخرة» - مؤمنانى كه از خداوند، هم دنیا و هم آخرت را طلب كنند برنده‏اند.[395] «فعنداللَّه ثواب الدنیا و الاخرة» - پاداش الهى بر اساس علم و آگاهى او به اعمال ما است. «فعنداللَّه ثواب الدنیا و الاخرة و كان اللَّه سمیعاً بصیرا» - باید به حقیقت، مؤمن و مخلص بود نه به ظاهر، چرا كه خداوند، شنوا و بیناست. «كان اللَّه سمیعاً بصیرا» ----- 395) با توجّه به آیه «ربّنا آتنا فى الدنیا حسنة و فى الاخرة حسنة0 بقره، 205.