بالاخره بعد از مدت ها پنهان کاری دولت آمریکا به صورت رسمی اعلام کرد که رابرت مالی نماینده ویژه آمریکا در امور ایران از مسئولیت خود کنار گذاشته شده است و دستیار او << آبرام پیلی >> وظایف او را انجام می دهد . مالی چندین ماه بود که در محل کار خود حاضر نمی شد و وزارت خارجه آمریکا در ابتدا اعلام کرد وی به علت بیماری فرزندش به مرخصی رفته است و به همین دلیل در جلسه استماع کنگره درمورد آخرین وضعیت مذاکرات هسته ای با ایران هم حضور نیافت و معاونش پیلی جهت ارائه گزارش به کنگره رفت در ادامه مشخص شد که در دسترسی های امنیتی مالی هم از او گرفته شده است و در نهایت او به مرخصی بدون حقوق رفته است و در ادامه جان کربی هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید گفت با کنار رفتن مالی هیچ تغییری در سیاست خارجی دولت آمریکا ایجاد نخواهد شد و به دنبال این سخنان میتو میلر سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با تایید این موضوع اعلام کرد وی به مرخصی اجباری رفته است .
رابرت مالی متولد 1963 از یک پدر یهودی مصری تبار و یک مادر آمریکایی اهل نیویورک است وی پیش از مسئولیت مدیرعامل گروه بین الملل بحران در واشنگتن دی سی بوده است و در دولت او اوباما دستیار ویژه اوباما در امور خاورمیانه ، شمال آفریقا و منطقه خلیج فارس بود . وی در چند مرحله در دوران اوباما مذاکراتی با مسئولین حماس داشته است . خیلی از کارشناسان معتقد هستند که تغییر افراد در سطح رابرت مالی نمی تواند تاثیری در سیاست خارجی دولت ها داشته باشد ولی باید توجه داشت تاکتیک ها و اقدامات افراد با یک هدف مشترک می تواند در روند رسیدن به آن اهداف تاثیر گذار باشد . از زمانی که بایدن به قدرت رسید یکی از شعار های انتخاباتی خود را که دنبال می کرد بازگشت آمریکا به برجام بود و به همین دلیل هشت روز پس از ورود رسمی به کاخ سفید رابرت مالی را به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور ایران انتخاب کرد که همان زمان تعداد از نمایندگان کنگره به خصوص جمهوری خواهان با این انتخاب مخالفت کردند و معتقد بودند که با انتخاب این فرد آمریکا در کوتاه ترین زمان ممکن به برجام بر می گردد ولی این اتفاق نیفتاد بخش عمده ای از این موضوع مربوط به اختلافات بین مشاور امنیت ملی و وزارت خارجه آمریکا و هم زمان اختلاف بین دولت و کنگره بوده است .
اصولا در ایالت متحده همیشه بین مشاور امینت ملی اختلاف نظر وجود داشته است شاید معروف ترین آن اختلاف بین برژینسکی مشاور امنیت ملی کارتر و سایرسونس وزیر خارجه آمریکا در مورد رفتار آمریکا در رابطه با انقلاب اسلامی بوده است یا اختلافات بین هاندالیزا رایس و کالین پاول که به ترتیب مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه در دولت اول بوش پسر بوده اند یا درگیری های بین جان بولتون مشاور امینت ملی آمریکا و مایک پمپئو در دولت ترامپ که این آخری منجر به خروج بولتون از دولت شد .
از ابتدای ورود آمریکا به مذاکرات هسته ای یک اختلاف نظر بین آنتونی بلیکن وزیر امورخارجه و جیک سولیوان مشاور امنیت ملی به وجود آمد . جیک سولیوان معتقد بود همراه با تشدید تحریم ها باید مذاکرات در چابوب روابط آمریکا و چین در منطقه دیده شود و لزومی ندارد که با ایران یک توافق ملی مانند برجام نوشته شود و می شود کار را از طریق یک توافق موقت شروع کرد زیرا آمریکا ظرفیت این را ندارد که هم زمان در حوزه سیاست خارجی در چند جبهه درگیر شود یعنی نمی تواند هم با چین در شرق آسیا به رقابت بپردازد و هم در اروپا با روسیه در صحنه اوکراین درگیر شود و در نهایت با جمهوری اسلامی ایران در غرب آسیا وارد تنش شود پس بهترین راه یک توافق موقت با جمهوری اسلامی است تا در آینده بر اساس وضعیت آمریکا مذکرات را پیش ببرد.
در مقابل بلیکن معتقد است که باید با جمهوری اسلامی به یک توافق در چارچوب مناسبات منطقه ای رسید و علاوه بر توافق هسته ای باید در حوزه های دیگر مانند محور مقاومت و برنامه ی موشکی هم توافقات جداگانه صورت گیرد از سوی دیگر مخالفت کنگره را هم باید در نظر گرفت به گونه ای که دولت آمریکا برکناری رابرت مالی و لغو دسترسی های امنیتی وی را از کنگره مخفی کرده بود .
به همین دلیل کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان تحقیقات رسمی خود را در باره لغو مجوز صلاحیت امنیتی رابرت مالی را آغاز کرده و به شدت از این پنهان کاری وزارت خارجه اظهار ناراحتی کرده است. به هر حال به نظر می رسد با خروج رابرت مالی ، علی واعظ ، ریچارد انفیو معمار تحریم های ضد ایرانی و شاپیرو سفیر سابق آمریکا در رژیم صهیونیستی جریان جکسولیوان قدرت را در مذاکرات هسته ای به دست گرفته است و از این به بعد تاکید آمریکایی ها بر توافق موقت بیشتر خواهد شد البته جمهوری اسلامی ایران مواضع خود را به صورت ثابت و دائم اعلام کرده است و گفته است که حاضر به مذاکرات برای رفع تحریم های ظالمانه بر علیه مردم ایران می باشد و این آمریکایی ها هستند که