✳️ تشعشع تشییع شگرف رشت
یا
سرزمین امید، خار چشم انگلیس و رفقا
✍ سید رسول منفرد
♦️ گیلان در جهان اسلام، پیشینه‌ای صف‌اولی به قدمت هزار و 300 سال دارد. از آن هنگام پذیرا و میزبان علمای دین، مجاهدان مسلمان و خاندان رسول‌الله (ص) شد و کانون معرفی و بالندگی ایمان، مهربانی و تشیع، نه فقط در ایران، بلکه در دنیا.
مردم گیلان قرن‌ها بر این راه استوار ماندند تا یکصد و اندی سال قبل، که هجوم سنگین شرق و غرب اینجا را نشانه رفت.
در مدت کوتاهی خاک و جنگل گیلان را ـ از زمین، هوا و دریا ـ انگلیس بمباران کرد، روسیه تزاری و نیز روسیه شوروی به آتش کشید، مسلسل‌های رضاخان خونین ساخت و هواپیماها و بمب‌های اروپایی صدام قتلگاه زنان و کودکان ساخت؛ و همچنین نارنجک‌ها و ژ3های رجوی و رفقا که قلب خانه‌ها را هدف گرفت.
ابرقدرت‌های جهان، یکی از خط‌های درگیری خود در دو جنگ جهانی را نیز گیلان قرار دادند. مانده بود بین شلیک‌های شور متحدین و متفقین؛
در این حوالی اما به فرهنگ و مردم گیلان هجوم سخت‌تری شد. این فقط کتابخانه ملی رشت نبود که زیرچکمه‌های نظامیان شد؛ بشمار:
1. چهار عالم بزرگ گیلانی به جرم دفاع از مشروعه در مشروطه به‌دست غرب‌زده‌‌ها، ترور و شهید شدند
2. روحانی مبارز، میرزا کوچک جنگلی محاصره و ذبح و حکومت اسلامی او شهید شد
3. قیام‌های مردم و مبارزان یکی پس از دیگری سرکوب شد و عدالتخواهانی چون محمدباقر رسولی رشتی تبعید شدند
4. در دیار امام‌زادگان حجاب و روضه قدغن و پوشیدن لباس روحانیت جرم انگاشته شد
5. حکم به تخریب مساجد و حوزه‌های علمی داده شد
6. شایعه‌سازی برای تخریب شخصیتی مردم گیلان و قهرمانانش در دستور قرار گرفت
7. منطقه به جولان باندهای سیاسی لیبرال و چپ‌گرا تبدیل شد
8. چهره‌های غرب‌زده به سمت نمایندگی مردم گماشته شدند
9. کوشش شد اینجا قطب گردشگریِ ضدفرهنگی شود
10. مدارس استان را بخشنامه‌های ممنوعیت حجاب شه‌بانو در بر گرفت
11. ترورها پا گرفت و خاک گیلان به خون تعداد زیادی از مدیران و معلم‌ها و کشاورزها و دیگر اقشار آغشته شد
12.این اواخر (تا هنوز)، سرمایه‌داری در نقاب تجارت زمین، هجوم آورد
و...
♦️ طبق ظواهر، اینجا نباید دیگر چیزی از دین و امید و قهرمانی باقی مانده باشد. اما اینجا گیلان است. ممکن است حتی فرهنگ لغت‌ها «بویه» را از روی آل‌بویه، به «امید» معنا کرده باشند. اینجا سرزمین امید و مهد استقامت فرهنگی است. اینجا سرزمین حکومت‌های شیعه علویان، آل کیا، آل زیار، جُستانیان و خانات طالش است، اینجا تحت حکومت میرزا کوچک جنگلی و قلمرو معنوی آیت‌الله بهجت است، محل رویش اولین شهید نهضت امام خمینی (ره) و دیار کمک‌های هزار و 500 کامیونی به جبهه‌ها و میدان حماسه‌هایی چون 8 دی‌ها. اینجا سامان مدیران شجاع شهیدی چون علی انصاری و بلاد علمای صادقی همچون ملامحمدخمامی است.
مهم نیست تعطیلات نوروزی باشد، دستگاه‌های فرهنگی در استراحت باشند، کرونا بترساند و هوا هم ناجوانمردانه سردی کند. در هر حال، مردم به میدان می‌آیند و تشییع پیرمرد پرهیزگار ۸۸ساله‌شان را باشکوه می‌سازند. شاید رحلت در چنین موقعیتی، حکمت روزگار بود تا مردم رشت قدرت‌نمایی کنند. تراکم جمعیت به‌قدری بود که دل دوستان را هم نگران کرد و به‌جبر، پایان تشییع را زود اعلام کردند. زن و مرد، پیر و جوان، معلول و جانباز. با تصویر سردار دل‌ها در دست، که فتوحاتش امید و آرزوی سردار جنگلشان بود:
«با رویّه‌ای که دشمنان ما پیش گرفته‌اند شاید به‌طور موقّت یا دائم موفقیت حاصل نمایند، ولی اتّکای بنده و همراهان به خداوند دادگر است...».
اینجا گیلان است. نوروز امسال، فقط طلیعه 1401 و قرن جدید نبود، که قله دیگری در مسیر استقامت تاریخی و تمدنی مردم گیلان شد.
اینجا گیلان است، همچنان سرزمین امید و مقاومت فرهنگی.
@Gilan_Press