آن حضرت مي فرمايد: آگاه باشيد، به درستي كه شعبان ماه من است، خدا رحمت كند كسي را، كه مرا در ماه من ياري كند، يعني روزه بدارد آن را، سپس امام صادق (عليه السّلام) چنين گفت: اميرالمؤمنين (عليه السّلام) مي فرمود: از هنگامي كه شنيدم منادي رسول خدا (صلّي الله عليه و آله) در شعبان ندا داد، روزه شعبان از من فوت نشد و تا زماني كه زنده هستم به خواست خدا از من فوت نخواهد شد. پس مي فرمود: روزه دو ماه شعبان و رمضان مايه ي توبه و آمرزش خداست. اسماعيل بن عبد الخالق روايت كرده است: نزد امام صادق (عليه السّلام) بودم، ذكر روزه شعبان به ميان آمد، حضرت فرمود: در فضيلت روزه شعبان چنين و چنان است، تا جايي كه انسان مرتكب قتل حرام مي شود، پس چنانچه شعبان را روزه بدارد اين روزه به او سود مي رساند، و به خواست خداوند آمرزيده مي شود!