۞﷽۞ ممکن نیست کسی به خدا مراجعه کند و دست خالی برگردد؛ هیچ ممکن نیست کسی بگوید خدا و جواب نشنود؛ حالا یا همان شیء مصلحت است یا جای دیگر جواب می ‌دهد یا چیز دیگر عطا می ‌کند؛ هیچ ممکن نیست کسی بگوید خدا و جواب نشنود؛ حالا که جواب شنیدیم؛ وظیفه ما چیست؟ شکر اوست؛ لذا تسبیح ما با تحمید ما آمیخته است؛ این است که در سوره مبارکه «اسراء» فرمود: «إِنْ مِنْ شَی‏ءٍ إِلاَّ یسَبِّحُ بِحَمْدِهِ» چرا سبحان؟ برای اینکه نیاز محتاج را سبّوح برطرف می ‌کند؛ یعنی بی ‌نیاز؛ او مُنزّه از حاجت است؛ چون اگر مُنزّه از حاجت نباشد که نمی ‌تواند نیاز محتاج را برطرف کند؛ حالا که نیاز ما را برطرف کرد؛ ما موظف هستیم ادب این لطف را رعایت بکنیم؛ او را تسبیح می ‌کنیم؛ چون او بی ‌نیاز است و چون نیاز ما را برطرف می ‌کند؛ تحمید می ‌کنیم.. «استاد عبدالله جوادی آملی؛ سوره مبارکه واقعه، جلسه۱۴، تاریخ: ۱۳۹۶/۱۰/۱۲، تسبیح شاکرانه»🌷🌷🌷🌷🌷🙏🙏🙏🙏