چقدر برای خودتان ارزش قائل هستید؟ اگر به جای آموختن، فقط روزهایتان را می گذرانید و هرساله فقط تولد می گیرید و سن تان را زیاد می کنید، بازنده محسوب می شوید. اگر فقط برای داشتن آسایش، اتومبیل و خانه، زندگی می کنید، بازنده هستید. اگر طولانی ترین مسافرت های شما، تا منزل خواهر و مادرتان است. اگر هر روز و هرشب، سریال های بیشتری می بینید. اگر هنوز نمی‌توانید روزی ده صفحه کتاب بخوانید. و اگر نمی‌توانید روش زندگی تان را مثل همان هایی کنید که مدام از آنها مثال میزنید بازنده محسوب میشوید. اگر آموختن و ارتقای شخصیت خودتان را متوقف کرده اید. اگر تمام عمر، فقط یک الگو را زندگی می کنید، جز بازنده ها محسوب می شوید. اگر خوشحال بودن و شاد کردن دیگران‌ را نیاموخته اید. اگر نمی‌توانید خود و دیگران را ببخشید. اگر بازی و تفریح در برنامه ی شما نیست. اگر شنا نمی کنید . . . اگر نمی توانید یک روز از وقت تان را برای دیدن دریاچه ای در ۵۰ کیلومتری شهرتان آزاد کنید. یا غروب آفتاب را در دشت و کویر ۲۰ کیلو متری تان تماشا کنید. اگر خانواده، مهمانان و همه باید حتی در روزهای تعطیل، تا دیروقت منتظر شما بمانند تا با شما شام میل کنند، شما بازنده واقعی هستید. اگر تاکنون آدم برفی نساخته اید ! اگر تاکنون به سالن تئاتر نرفته اید ! اگر گالری هنری یا مسابقه فوتبال یا والیبال را به صورت زنده ندیده اید شما بازنده اید. اگر بعد از خواندن این متن می گویید : "ای بابا دلتان خوش است" شما زندگی را باخته اید برای خودتان احترام قایل شوید شما یک بار زندگی می‌کنید شادی و خوشبختی ذخیره کردنی نیستند قابل بازیافت هم نیستند !