■ توجهات و ضرورت‌های لازم در تشویق و تنبیه برای کودکان در هفت سال اول: بهتر است ما والدین از توانمندی‌های لازم برخوردار باشیم تا در انتخاب روش‌های تربیتی، سنجیده‌تر عمل کنیم. یکی از این موارد، فراهم‌کردن فضای محیطی سالم برای بروز رفتارهای شایسته است، مانند وجود بستر خانوادگی سالم و آرام. عامل پیشگیرانه‌ای هم وجود دارد و آن، توجه به جسم و تغذیه کودک و شناخت و توجه به احساسات اوست. ما می‌توانیم باهنر و خلاقیتی که به کار می‌بریم، بستر مناسبی را برای رشد و شخصیت‌بخشی فرزندانمان فراهم کنیم. همچنین، با ترساندن به شکل غیرافراطی، می‌توانیم رغبت آنها برای انتخاب رفتار درست را افزایش دهیم. ترس همیشه در تربیت بد نیست اگر باعث بروز استعدادها بشود و از خطا و اشتباه دوری کند مثل وقتی که می‌گوییم: "آفرین که از اون خانم یا آقا شکلات را نگرفتی ". هماهنگی والدین در اعمال تشویق یا تنبیه، بسیار مهم است. تشویق و تنبیه بازخوردی از رفتارهای فرزندمان است و ما حق نداریم به‌خاطر پیش‌زمینه‌های ذهنی خود یا الگو قراردادن دیگران، فرزند خود را تشویق یا تنبیه کنیم. تشویق و تنبیه به‌عنوان عوامل بیرونی می‌توانند در این سن تأثیرگذار باشند، اما اگر بر اساس چارچوب‌ها و روش مؤثر مورداستفاده قرار نگیرند، ممکن است منجر به وابستگی فرزندمان به این شیوه‌ها شود. این مسئله می‌تواند در آینده باعث انتظار او برای تأیید و انتقاد دیگران گردد. ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🌐 به گلستان #تربیت بپیوندید 👇 ☫ @golestane_tarbiat ☫