💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۷۶ ڪسے در مغزم فریاد میزند:"احساساتے ڪہ بهش داریو بریز دور! هادے برات موندنے نیست آیہ!" بہ خودم نهیب میزنم:"نہ! من ڪہ حسے بهش ندارم!" هادے ڪمے جا بہ جا میشود،بے اختیار او را در لباس نظامے تصور میڪنم. دلرباتر است.... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ هادے ماشین را نزدیڪ آپارتمان پنج طبقہ اے پارڪ میڪند و میگوید:اینجاست. نگاهے بہ محلہ مے اندازم،محلہ اے خلوت در یڪے از مناطق متوسط نشین. هادے ڪمربند را از دور نیم تنہ اش آزاد میڪند و میگوید:راستے اسم دوستم سید علیرضاست و اسم همسرشون یاس سادات! لبخند میزنم:چہ جالب هر دو ساداتن. هادے پیادہ میشود و در عقب را باز میڪند،نایلون هاے میوہ و مرغ و گوشت را برمیدارد و روے زمین میگذارد. سپس ڪیسہ ے برنج و چاے و آجیل را برمیدارد،من هم پیادہ میشوم و دو سہ تا ڪیسہ ے باقے ماندہ ڪہ حاوے حبوبات و سبزیجات بستہ بندے شدہ و پودرماشین لباس شویے است برمیدارم. هادے سریع میگوید:خودم چندتا چندتا میارم! در ماشین را میبندم:سنگین نیستن. سرے تڪان میدهد و بہ سمت آپارتمان میرود،ڪیسہ ها را مقابل در میگذارد و زنگِ واحد سہ را میفشارد. دو سہ دقیقہ طول میڪشد تا صداے دختر جوانے بگوید:بعلہ؟ هادے سریع میگوید:سلام هادے ام،میشہ چند لحظہ بیاید جلوے در؟ صداے دخترڪ مضطرب میشود:آقا هادے شمایید؟ الان میام! بہ دو دقیقہ نمے ڪشد ڪہ دختر جوانے در را باز میڪند،همانطور ڪہ بہ زور چادر رنگے اش را روے سرش نگہ داشتہ و با چشمان نگران بہ هادے زل زدہ میگوید:سلام! گویے متوجہ حضور من نشدہ،چشمان درشت قهوہ اے رنگش آرام و قرار ندارند. هادے جواب سلامش را میدهد و احوال پرسے میڪند،یاس ڪوتاہ و سریع جواب میدهد. در چشمانش اشڪ حلقہ زدہ،آب دهانش را با شدت فرو میدهد:آقا هادے! حالِ علیرضا خوبہ؟ هادے سریع میگوید:معلومہ ڪہ خوبہ بہ من گفت براتون یڪم خرید ڪنم. یاس نگران بہ سمتمان مے آید و با بغض میگوید:تو رو خدا راستشو بگید! علیرضا چیزیش شدہ؟ هادے با اطمینان سرش را تڪان میدهد:از من و شما حالش بهترہ،بهم گفت براتون یڪم خرید ڪنم و بیارم. باید قبلش خبر میدادم دارم میام نگران نشید! یاس نفس آسودہ اے میڪشد و چشمانش را مے بندد،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد و زمزمہ میڪند:خدا رو شڪر! چشمانش را باز میڪند و با دست صورتش را پاڪ میڪند،نگاهش میڪنم و لبخندے روے لبانم مے نشانم:سلام! سرش را بہ سمتم برمیگرداند و جوابم را میدهد،ڪنجڪاو نگاهش را میان من و هادے مے چرخاند ڪہ هادے با دست بہ من اشارہ میڪند و میگوید:نامزدم آیہ! در چشمانش تعجب و شادے برق میزنند،لبخند عمیقے روے لبانش مے نشیند و چهرہ ے نگران و غمگین چند لحظہ قبلش را پنهان میڪند! با ذوق دستم را میگیرد و میفشارد:اے جانم! پس شما نامزد آقا هادے اید؟ تبریڪ میگم عزیزم‌. لبانم را باز میڪنم:خیلے ممنون. محڪم در آغوشم مے ڪشد:پس بالاخرہ یڪے ام پیدا شد دلِ آقا هادے رو ببرہ! لبخند خجولے میزنم و از آغوشش بیرون مے آیم،حالا چشمانش میخندند! _یاس هستم! یاس سادات. با لبخند جوابش را میدهم:چہ اسم لطیف و قشنگے،منم آیہ ام خوشوقتم. رو بہ هادے میگوید:چہ بے خبر! ما رو قابل ندونستید؟ هادے با شرم میگوید:این چہ حرفیہ؟! یہ دفعہ اے شد! سپس بہ ڪیسہ ها اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:براتون بیارم بالا؟ یاس لبخند شیرینے میزند و چادرش را مرتب میڪند:چرا زحمت ڪشیدید آخہ؟ خودم میبرم بالا. در خانہ را تا آخر باز میڪند:بفرمایید. هادے بہ من چشم میدوزد،رو بہ یاس میگویم:نہ دیگہ مزاحم نمیشیم. چندتا از ڪیسہ ها را برمیدارد و میگوید:چہ مزاحمتے؟! چے بهتر از اینڪہ بعد از دو سہ هفتہ تازہ عروس و داماد مهمون خونہ م باشن. خون در صورتم مے دود،گونہ هایم انارے میشوند از شرم. تازہ عروس! عروسِ هادے! یعنے میشود؟! هادے هم بدتر از من خجالت میڪشد،سریع باقے ڪیسہ ها را برمیدارد و بہ من اشارہ میڪند وارد خانہ بشوم. آرام میگویم:میخواے چندتاشو بدہ من. جواب میدهد:نہ خودم میارم. یاس تعارف میڪند من اول وارد بشوم،میگویم:نہ اول شما و هادے برید ڪہ بار دستتونہ! هادے جلوتر از همہ راہ مے افتد و من و یاس پشت سرش،بہ طبقہ ے دوم ڪہ میرسیم یاس بہ در سمت چپ اشارہ میڪند:بفرمایید! اینم ڪلبہ ے درویشے من و سید علیرضا. بہ سر در خانہ نگاہ میڪنم،تابلوے ڪوچڪے بالاے در زدہ شدہ ڪہ رویش نوشتہ "بیت الزهرا" یاس در را باز میڪند و میگوید اول من و هادے وارد بشویم،خجول همراہ هادے وارد خانہ میشوم. خانہ اے هفتاد هشتاد مترے با دڪور و چیدمان فوق العادہ لطیف و زیبا! ڪاغذ دیوارے هاے توسے رنگ با نقش گل هاے متوسط صورتے ڪم رنگ دیوارها را زینت دادہ اند. #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷