💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۴۸ همانطور ڪہ قدم برمیدارم بہ ساعت نگاہ میڪنم،عقربہ هایش ساعت پنج و نیم را نشان میدهند. چند دقیقہ پیش پدر و مادرم بہ همراہ نورا و یاسین راهے خانہ ے مریم شدند،اصرار داشتند یاسین یا نورا ڪنارم بماند ڪہ تنها نباشم اما قبول نڪردم و خواستم با خیال راحت بہ مهمانے بروند. از پذیرایے عبور میڪنم و وارد حیاط میشوم،همانطور ڪہ ڪفش هایم را بہ پا میڪنم نگاهے بہ ساختمان رو بہ رویے مے اندازم. در طبقہ ے چهارم دو ڪارگر مشغول گپ و گفتگو هستند،از حیاط عبور و وارد ڪوچہ میشوم. چند ڪامیون مشغول خالے ڪردن بار هستند،میخواهم بہ سمت پارڪے ڪہ در خیابان قرار دارد بروم ڪہ چشمم بہ مطهرہ و پدرش مے افتدد. پدرِ مطهرہ با لبخند رو بہ روے مردے ڪہ پشتش بہ من است ایستادہ و چیزهایے مے گوید،مطهرہ هم سر بہ زیر ڪنار پدرش ایستادہ. لبخند ڪم رنگے میزنم و بہ سمتشان قدم برمیدارم،در نیمہ ے راہ مطهرہ سر بلند میڪند و چشم در چشم مے شویم. آرام میگوید:سلام! جواب سلامش را ڪہ میدهم نگاہ پدرش هم روے من ثابت میشود،سریع سلام میڪنم ڪہ با خوش رویے جوابم را میدهد. نزدیڪشان میرسم،نگاهم بہ مردے مے افتد ڪہ تختہ شاسے اے بہ دست و روے برگہ چیزهایے یادداشت مے ڪند. نیم رخش را مے بینم،مهندس روزبہ ساجدے! نگاہ شماتت بارے بہ مطهرہ مے اندازم میخواهم بہ راهم ادامہ بدهم ڪہ صداے عمو مجتبے،پدرِ مطهرہ متوقفم میڪند. مهربان میگوید:چیزے شدہ آیہ جان؟! چند وقتہ سیاہ پوشے! مطهرہ با چشم و ابرو بہ پدرش اشارہ میڪند چیزے نگوید،دهانم را چند بار باز و بستہ میڪنم ڪہ مطهرہ زودتر میگوید:یڪے از اقوامشون فوت ڪردہ! سپس شرمندہ نگاهم میڪند،لبخند تصنعے اے تحویلش میدهم و چیزے نمے گویم. مجتبے متاثر میگوید:تسلیت میگم! سرم را تڪان میدهم:ممنونم! مطهرہ نزدیڪم میشود و مهربان میگوید:ڪجا میرے؟! با دست بہ خیابان اشارہ میڪنم:همین پارڪ تو خیابون،خونہ تنها بودم گفتم برم یڪم هوا بخورم. مردد میگوید:میخواے منم بیام؟! دوست دارم تنها باشم اما میگویم:اگہ دوست دارے آرہ! میخواهد بہ پدرش چیزے بگوید ڪہ پدرش با چشم و ابرو بہ مهندس ساجدے اشارہ میڪند. مطهرہ لب میگزد و آرام میگوید:تو برو‌ منم چند دقیقہ دیگہ میام. جملہ ے مطهرہ ڪہ تمام میشود،روزبہ سربلند میڪند و جدے نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم مے اندازد. از مطهرہ و پدرش خداحافظے میڪنم و بہ سمت پارڪ راہ مے افتم. وارد پارڪ ڪہ میشوم سر و صداے ڪودڪان ڪمے سر حالم مے آورد. با لذت بہ شورق و اشتیاقشان نگاہ میڪنم و آرام بہ سمت نیمڪت قدم برمیدارم. روے نیمڪت مے نشینم و مردد وارد لیست تماس هایم میشوم،آب دهانم را قورت میدهم و قبل از اینڪہ پشیمان بشوم شمارہ ے شهاب را لمس میڪنم. موبایل را بہ گوشم مے چسبانم،بوق ششم ڪہ میخورد جواب میدهد. _ڪجا رفتے؟! متعجب میگویم:بعلہ؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷