پرواز از حبیب چایچیان (حسان) ای آن که می‌گویی به من: پرواز کن، پرواز کن پس خود بیا لطفی کن و باب قفس را باز کن من خود به کار خویشتن، تنها که قادر نیستم آن رحمت فیّاض خود، با قلب من دمساز کن... یا رب، روا کن خواهشم، بنما عطا آرامشم خاموش کن این آتشم، اعجاز کن، اعجاز کن... باشد"حسان" چون مرغکی، بشکسته‌بال و ناتوان بالی بده، حالی بده، آماده‌ی پرواز کن زمزمه‌های قلب من، چایچیان، ص ۱۷ و ۱۸. #پرواز #آرامش https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303