ما از دلگیریِ روزهایمان، به "شب" پناه می بردیم، و از دلتنگیِ شب هایمان، به روز... و اینگونه بود که تمامِ جوانیِ مان؛ در ناتمامِ یک انتظار، "تمام" شد...