اقسام دندان‌ها و اساس آنها به قرار زیر است: ✔️اول: "ثَنایا" که عدد آنها چهار است و در مقابل بینی قرار گرفته‌اند و در فارسی دندان پیشین نام دارند که دو تا در فکّ بالا و دو تا در فکّ پایین قرار دارند. ✔️دوم: "رَباعیات" آن هم چهار عدد است که در دو طرف ثنایای بالا و پایین قرار دارند. باید دانست مفرد ثَنایا "ثَنِیَّهْ" و مفرد رَباعیّات "رَباعِیَهْ" می‌باشد و در فارسی به مجموع آنها دندان‌های پیش یا پیشین گفته می‌شود. کار دندان‌های ثنایا و رباعیات بریدن غذا می‌باشد. ✔️سوم: "اَنیابْ" و آن هم چهار عدد است که در دو طرف رباعیات بالا و پایین قرار دارند و در فارسی به آنها دندان نیش می‌گویند و مفرد آن "نابْ" بوده و کار آنها دریدن غذا می‌باشد. ✔️چهارم: "ضَواحِکْ" و آن هم چهار عدد است که در دو طرف انیاب بالا و پایین قرار دارند که در هنگام خندیدن نمایان می‌شوند. ✔️پنجم: "طَواحِنْ" یعنی دندان‌های آسیاب یا کرسی که دوازده عدد بوده و بعد از ضواحک قرار دارند که شش عدد در فک بالا و شش عدد در فک پایین می‌باشند. ✔️ششم: "نَواجِذْ" و آنها چهار عدد است که در فارسی به آنها دندان عقل می‌گویند و آخر همه دندان‌ها بیرون می‌آیند. 📝📝 به مجموع دندان های ضواحک و طواحن و نواجذ اَضراس می گویند... لازم به ذکر است که مفرد کلمات ضواحک "ضاحِکَة"، طَواحِن "طاحِنَة" و نَواجِذ "ناجِذَة" می‌باشد و کار آنها خرد کردن و ساییدن غذا است. توضیح اینکه دندان‌های نَواجِذْ (عقل) در بعضی از افراد به سبب کوچک بودن فک‌ها و یا به علل دیگر روییده نمی‌شوند و هیچگونه تأثیری در ساختار مخارج حروف ندارند یعنی نبودن آنها هیچ خللی در به وجود آمدن حروف ایجاد نمی‌کند. 🖍تبصره ۱- نواجد با دال که در برخی از کتب تجویدی آمده ، غلط مشهور بوده و پایه و اساسی ندارد. 🖍تبصره ۲- سه دسته ی اول از دندان ها را مَقادیم و سه دسته ی اضراس را مَآخر نیز می نامند. 🖍تبصره ۳- در کتاب های علوم طبیعی دندان های ثنایا و رباعیات را تواماً بنام پیشین و ۸ عدد و انیاب را ۴ عدد و آسیاهای کوچک ۸ عدد، و آسیاهای بزرگ را ۱۲ عدد (جمعا ۳۲ عدد) ذکر کرده اند.