🌷نکته تفسیری صفحه ۱۸۵🌷 دو لطف بزرگ: یکی از بخش های مهم تاریخ بشـر، تاریخ زندگی پیامبر است. در آن سرگذشتِ نورانی، لحظاتی دیده می شود که به آسانی درک نمی شود و نشانگر وجود دست غیبی و نیروی برتری است که به یاری فرستاده‏ ی خویش آمده و از دین خود حمایت کرده است. در این آیات، به دو لطف بزرگ خدا بر پیامبر و مسلمانان اشاره شده است: 1ـ مهربانی و الفتی که در پرتو اسلام در میان مسلمانان ایجاد شد؛ یکدلی و پیوندی که برای هیچ کس باورکردنی نبود. این همدلی، در میان مردمی که در محیط تاریک جاهلیت عرب به سر می بردند، حیرت آور بود؛ زیرا آتش کینه پیوسته در میان آن مردم نادان روشن بود و جز با قتل و خون ریزی خاموش نمی شد. تاریخ دوران جاهلیت، از اختلافات و جنگ هایی سخن می گوید که بر سر مسائل بی ارزشی گاه تا چندین سال در میان قبایل عرب طول می کشید. باران اسلام امّا به دل های خشک و بی روح مردم جان بخشید و قلب هایشان را با هم پیوند داد؛ آن‌چنان که دشمنی‌ها را کنار گذاشتند و همچون برادران خونی، یار و مددکار یکدیگر شدند. نمونه‏ ی روشن این یکدلی، انس و الفتی ست که در میان دو طایفه‏ ی مهمّ یثرب یعنی «اوس» و «خزرج» ایجاد شد؛ طایفه هایی که پیش از قبول اسلام، 120 سال با یکدیگر درگیر بودند! آری، این معجزه‏ ی دین خدا بود، و به راستی هیچ چیزی جز آن نمی توانست چنین پیوندی را میان مردم ایجاد کند؛ تا آنجا که خدا به پیامبرش می فرماید: «لَو اَنفَقتَ مَا فِی الاَرضِ جَمیعاً ماِّ اَلَّفتَ بَینَ قُلوبِهِم وَ لّْکِنَّ اللهَ اَلَّفَ بَینَهُم»؛ یعنی اگر برای الفت دادن میان آنان، هر آنچه را که در زمین است، خرج می کردی، نمی توانستی بین دلهایشان الفتی ایجاد کنی؛ «ولی این خدا بود که میان دل هایشان الفت ایجاد کرد». 2ـ دومین لطف خدا که در این آیات به آن اشاره شده، حمایت از پیامبر و دین اسلام با دو عامل مهم است: 1ـ امدادهای خاص خدا؛ 2ـ یاری مسلمانان حقیقی. این همان حقیقتی است که خداوند در دو آیه‏ ی قبل بدان اشاره فرموده بود: «هُوَ الَّذیِّ اَیَّدَکَ بِنَصرِه وَ بِالمُؤمِنین»؛ یعنی: «او كسی ست كه به وسیله‏ ی یاری خود و با كمك م‍ؤمنان، تو را نیرومند کرد». در این آیه، خداوند دوباره برای دلگرمی به آن حضرت فرموده است: «حَسبُكَ اللهُ وَ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ المُؤمِنین»؛ یعنی: «حمایت خدا و مؤمنانی که از تو پیروی می کنند، برایت کافی است». آری، تاریخ اسلام، گواه این حقیقت است که پیامبر از همان ابتدای بعثت، تنها به یاری خدا دل بست و توسّط مؤمنان راستینی چون امیر مؤمنان علی و حضرت خدیجه حمایت شد. آن رسول الهی هیچ گاه دست یاریِ دشمنان خدا را نفشرد و برای حمایت آنان حسابی باز نكرد، و با این که در ابتدا او و پیروانش اقلیتی بیش نبودند، در زمانی نه چندان طولانی، پرچم اسلام را بر بیشتر سرزمین حجاز برافراشتند . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊