🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۱۰🌷 همه وارد دوزخ می شوند: این آیات به یکی از حوادث شگفت انگیزی که در آینده برای همه‏ ی ما رخ می نماید، اشاره می کند. بر اساس این آیات، تصمیم قطعی خداوند بر این است که تمام انسان ها در روز قیامت وارد دوزخ شوند و آنگاه افراد پرهیزگار نجات یابند و افراد ستمکار در دوزخ باقی بمانند. در روایتی از پیامبر اسلام می خوانیم: «هیچ شخص نیکوکار و بدکاری باقی نمی ماند مگر این که داخل دوزخ می شود. سپس آتش در برابر مؤمنان سرد و سالم می شود؛ همان طور که برای ابراهیم شد؛ تا حدّی که آتش دوزخ از شدّت سرما فریاد برمی آورد. آنگاه خدا پرهیزگاران را نجات می دهد و ستمکاران را در آتش رها می کند.» در حدیث دیگری از همان حضرت می خوانیم: «روز قیامت، آتش به فرد باایمان می گوید: ای مؤمن، زودتر از من بگذر که نورت شعله‏ ی مرا خاموش کرد.» ممکن است این سؤال پیش بیاید که چرا خداوند، افراد خوب و باایمان را نیز در آتش جهنّم وارد می کند. در پاسخ این سؤال باید به این نکته توجّه کنیم که دیدن دوزخ و عذاب های آن، مقدمه ای برای لذّت بردن هر چه بیشتر مؤمنان از نعمت های بهشت است؛ چراکه «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید»؛ هر چند که بهشتیان گرفتار مصیبت نمی شوند و تنها صحنه‏ ی مصیبت را مشاهده می کنند، و همان گونه که در روایات پیشین خواندیم، آتش بر آنان سرد و سالم می شود و نور آنان، شعله‏ ی آتش را کنار می زند. به ‏علاوه، آنان چنان سریع و قاطع از آتش می گذرند که کمترین اثری از آتش در آن ها باقی نمی ماند. در روایتی از پیامبر می خوانیم: « مردم همگی وارد آتش [دوزخ] می شوند. سپس طبق کارهایشان از آن بیرون می آیند؛ گروهی چون برق جهنده، دسته ای مانند حرکت باد، عدّه ای همچون دویدن شدید اسب، بعضی مانند سواری عادی، گروهی چون پیاده ای که تند می دود، و بعضی نیز مانند راه رفتن معمول.» از روایات معصومین استفاده می شود که بهشتیان هرچند از دوزخ عبور می کنند متوجّه چیزی از سختی ها و عذاب های آن نمی شوند. در حدیثی می خوانیم: «هنگامی که بهشتیان وارد بهشت می شوند، به یکدیگر می گویند: مگر پروردگارمان به ما وعده نداده بود که از دوزخ عبور می کنیم؟ پس به ایشان گفته می شود: عبور کردید؛ ولی آتش دوزخ برای شما خاموش بود.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊