#مسیحای_عشق #قسمت_صدوهشتاد :_بسپارش بہ من.. فقط من از دعواتون خبر ندارم،خب؟ :+باشہ.. بلند مےشوم و بہ همراه مانے بہ طرف اتاق نیڪے مےرویم. از ڪنار آشپزخانہ ڪہ رد مےشویم،نگاه مانے روے بشقاب هاے پر از ماڪارونے خیره مےماند. برمےگردد و نگاهم مےڪند :_چه بدموقع زنگ زده...خروس بی محل ڪلافه هواے ریہ هایم را بیرون مےدهم. وارد آشپزخانہ مےشوم و روے صندلے نیڪےـمےنشینم. نگاهم روے بشقاب غذایش متوقف مےشود.. حتے د ِل سیر ،از غذایے ڪہ خودش پختہ بود،نخورد. لعنت بہ تو شریفے... صداے در زدن مےآید و بعد صداے مانے :_زنداداش... زنداداش..منم مانے..خوابیدین؟ چند لحظہ مےگذرد،دوباره ڪمے محڪم تر روے در مےڪوبد :_زنداداش... زنداداش منم... درو باز مےڪنین؟ نگران بلند مےشوم و بہ طرف اتاق،مےدوم. بہ مانے نگاه مےڪنم. مانے ڪف دستش را روے در مےڪوبد و مےگوید :_زنداداش؟؟ نمےتوانم تحمل ڪنم،خودم را بہ در مےرسانم و چند ضربہ ےمحڪم روے در مےزنم. +:نیڪے؟؟نیڪے؟ صدامو مےشنوے؟ دستگیره را پایین و بالا مےڪنم و در را هل مےدهم، بےفایده است! بلند مےگویم :+نیڪے.. لطفا درو باز ڪن... نیڪے؟ تپش هاے قلبم، بے حساب بالا رفتہ... مانے مےخواهد آرامم ڪند. :_مسیح آروم باش.. شاید خوابہ... دوباره روے در مےزنم :+نیڪے خواهش مےڪنم... درو وا ڪن نیڪے.. لحنم بہ التماس مےزند. به قَلَــــم فاطمه نظری @gordan110