💠ایشان ( علامه حسن زاده ) فرمود: «مسئله و مشکل غیر قابل حلی در مسائل عقلی و عرفانی برایم پیش آمد؛
مطلب را به استاد سیر و سلوکم، مرحوم الهی طباطبایی، عرض کردم. (آیت الله حسن‌زاده به بنده ( استاد علی زمانی قمشه ای ) فرمودند: مرحوم الهی در این عالم نبود؛ بیشتر در برزخ به سر می‌برد تا این عالم!! می‌رفت و می‌آمد.) به آقای الهی گفتم: «آیا می‌شود برزخ که تشریف می‌برید، از مرحوم فارابی این مشکل را بپرسید و جوابش را برایم بیاورید؟» (فکر کنم چهارشنبه بود.) گفتند: «ان‌شاءالله تا شنبه چنین می‌کنم.» شنبه خدمتشان رسیدم و پرسیدم: «استاد، چه شد؟» فرمودند: «نشد.» گفتم: «چرا؟» فرمودند: «وقتی روحم نزدیک روح جناب فارابی رفت تا سؤال کند، چنان خود را کوچک دید که گویا انبری آهنی می‌خواهد کوه دماوند را بگیرد و به هر حال بزرگی جناب فارابی و کوچکی من، مرا به مطلب نرساند.» علامه حسن‌زاده آملی از فارابی و شیخ الرئیس بو علی سینا و خواجه نصیر الدین طوسی و شیخ مفید و امثال آنها بسیار تقدیر می‌کرد و همین طور که خود صاحب کرامت است، این بزرگواران را هم صاحب کرامت و دست پرورده طایفه ناجیه امامیه می‌دانست.