👏🏼مکانیزم اثر تشویق 👏🏼
📆 در سال ۱۹۹۸ دانشگاه استنفورد مقالهای منتشر کرد که در آن مولر و همکارانش «
مکانیزم اثر تشویق» بر کارآیی دانشآموزان را بررسی کرده بودند. نتایج این تحقیق، نگرش به شیوهی «انگیزش» را نه تنها در حوزهی دانشآموزان و درس و مدرسه، بلکه حتی در حوزهی آموزش و یادگیری سازمانی نیز تغییر داد.
🔍 در این تحقیق کودکان و دانشآموزان به سه گروه مختلف تقسیم میشدند و در هر گروه، زمانی که دانشآموزان در حل یک مسئله موفق میشدند به شیوهی متفاوتی تشویق میشدند.👇
1️⃣
شیوهی اول این بود که به آنها میگفتند: «آفرین. تو خیلی تیزهوش هستی».
2️⃣ در
روش دوم زمانی که مسئله حل میشد میگفتند: «آفرین. مسئله را خوب حل کردی» و زمانی که مسئله نادرست حل میشد میگفتند: «نه! مسئله را اشتباه حل کردی».
3️⃣ در
روش سوم ، به عنوان تشویق گفته میشد: «آفرین. تو تلاش خودت را کردی».
🧑🏫 این آزمایش بارها و در شرایط مختلف تکرار شد و نتیجه بسیار جالب بود. کسانی که به عنوان تشویق از «
استعداد و تیزهوشی» آنها تعریف میشد، به تدریج توانمندی «
حل مسئله» آنها کاهش یافت. همینطور در صورتی که در حل یک مسئله با شکست مواجه میشدند، توانایی آنها در حل مسائل بعدی نیز تحت الشعاع قرار میگرفت.
اما بهترین نتیجه زمانی حاصل شد که همواره در تشویق، از «میزان تلاش» دانش آموز صحبت میشد.
🧠 مولر دربارهی دلیل تاثیر منفی تعریف از «
هوش» بر روی کارایی و عملکرد انسان ها مینویسد:
🎯 «ما هرگز همیشه برنده نیستیم. همیشه مشکلاتی وجود دارند که حل نمیشوند و نبردهایی هستند که در آنها شکست میخوریم. آنکس که احساس کند موفقیتش ناشی از هوش بالاست، پس از هر بار شکست، اعتماد به نفس و باور خود را کمی از دست خواهد داد. اما آنکس که احساس میکند موفقیتاش ناشی از تلاش است، هر موفقیت به او انرژی بیشتر میدهد و هر شکست به او یادآوری میکند که باید تلاش خود را افزایش دهد».
✅ این تحقیق بیش از هر کس دیگر، باید مورد توجه والدین و همینطور مدیرانی قرار بگیرند که کارکنانشان، نخستین ماههای فعالیت در یک سازمان جدید را تجربه میکنند.
#انگیزشی
@gozine2