مگر نه این است که اگر ما دچار خطا و عصیان و معصیتی می شویم به دلیل آن است که در آن خطا لذت و زیبایی و قدرت و آرامش و امنیت و قرار و راحتی و ... می بینیم، پس به سویش دست دراز می کنیم و به آن آلوده می شویم؟ از خدایی که در پس هر گناه امید به غفار بودن او داریم میخواهیم که ما را در این روز از رها کردن و واگذاری به خود در برابر معاصی و گناهان باز دارد به سوی لذت و زیبایی و ارامش واقعی که نزدیکی به ذات اوست سوق دهد... @groupsana