#به_وقت_طلوع ※ یکی از دعاهای سحر اینکه مهمان حقّی داره و بر میزبان واجبه که آنچه می‌خواد را ادا کنه، یک چیزه، اینکه میزبان خودش واسطه بذاره تا حقوق میهمان را یادش بیاره و اونو به طلب بندازه، چیز دیگه ای هست ... این نشان کرامته، نشان رحمته، نشان دلسوزی و نگرانی و دغدغه‌ی صاحبخونه برای بعد روزهای از مهمونیه، نکنه مهمانش توشه‌ی لازم برنداشته، از این خانه بره ... این دعای سحر، دعای یادآوریه، از سوی خدایی که ما را به اندازه‌ی خویش بزرگ می‌خواد؛ و....... • وَ قَدْ أَوْجَبْتَ لِكُلِّ ضَيْفٍ قِرًى/ و بر هر مهمانی، پذیرایی و تکریم واجب است، • وَ أَنَا ضَيْفُكَ / و من مهمان توأم. • فَاجْعَلْ قِرَايَ اَللَّيْلَةَ اَلْجَنَّةَ / تکریم مرا در این شب، بهشتت قرار ده، • يَا وَهَّابَ اَلْجَنَّةِ،/ این بخشنده‌ی بی منت بهشت • يَا وَهَّابَ اَلْمَغْفِرَةِ / ای بخشاینده‌ی بی منت گناهان • وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ هیچ حول و قوه‌ای در عالم نیست مگر آنکه از توست. متن کامل دعا